Γιά νά μη χάσω τό χάρισμά μου, βιάζομαι νά τό καρποφορήσω, γράφοντας λίγες γραμμές γιά νά μή ἀκούσω μία ἡμέραν τόν Κύριον νά μοῦ λέγει: "πονηρέ δοῦλε, ἤδεις ὅτι ἄνθρωπος αὐστηρός εἰμι ἐγώ, αἴρων ὅ οὔκ ἔθηκα, καί θερίζων ὅ οὔκ ἔσπειρα, καί συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισα̇..." (Λουκ.19:22) .
Σκέπτομαι πολλές φορές αὐτές τίς μέρες τό χωρίον τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη, πού ἀναφέρεται ὅτι "ἐσπλαγχνίσθη" (Λουκ.10:33). Τί σημαίνει νά εὐσπλαγχνίζεσαι; Γιατί ὁ ἱερεύς καί Λευίτης δέν εὐσπλαγχνίσθηκαν ἐπίσης; Τί εἶναι ἡ εὐσπλαγχνία; Τόσες ἐρωτήσεις πού πρέπει νά ἀπαντήσωσουμε.
Ἡ λέξις εὐσπλαγχνία, εὐσπλαγχνίζομαι,εὐσπλαγχνικός πάει νά πῆ "ὑποφέρω μαζί " κάνω δικά μου τά βάσανα τοῦ ἄλλου. Τό ἀντίθετον τῆς εὐσπλαγχνίας εἶναι μία καρδιά σκληρή καί ἀναίσθητη πού δέν ἐνδιαφέρεται παρά μόνον ἀπό περιέργειαν γιά τά βάσανα τοῦ πλησίον πού τόν κάνουν νά ὑποκύπτει στό δρόμο τῆς ζωῆς.Ἡ εὐσπλαγχνία εἶναι λοιπόν ἕνα αἴσθημα πού εἶναι συναφῆ μέ τήν φύσιν μας καί ὄχι πρόσθετο, ἀλλά ἡ ἁμαρτία τό διεστρέβλωσε.
Προφανῶς δέν μποροῦμε νά ξελαφρώσουμε τά βάσανα ὅλου τοῦ κόσμου, ἀλλά μποροῦμε νά ἐπισπεύσουμε τά βήματά μας, ὅπως αὐτός ὁ ἱερεύς καί ὁ κήρυκας (Λευϊτης) πού πηγαίνουν πιθανόν νά τελέσουν τά καθήκοντά τους στόν Ναόν, νά θέσωμε δευτερεῦον εἰς τήν θέσιν τοῦ οὐσιαστικοῦ (τοῦ πρωτεύοντος). Δέν θά κριθοῦμε γιά τήν εὐσπλαγχνία πού δείξαμε στόν πλησίον μας πού πεινοῦσε, διψοῦσε,ἦταν χωρίς ροῦχα , ἄρρωστος ἤ στήν φυλακή;
Σκέπτομαι πολλές φορές αὐτές τίς μέρες τό χωρίον τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη, πού ἀναφέρεται ὅτι "ἐσπλαγχνίσθη" (Λουκ.10:33). Τί σημαίνει νά εὐσπλαγχνίζεσαι; Γιατί ὁ ἱερεύς καί Λευίτης δέν εὐσπλαγχνίσθηκαν ἐπίσης; Τί εἶναι ἡ εὐσπλαγχνία; Τόσες ἐρωτήσεις πού πρέπει νά ἀπαντήσωσουμε.
Ἡ λέξις εὐσπλαγχνία, εὐσπλαγχνίζομαι,εὐσπλαγχνικός πάει νά πῆ "ὑποφέρω μαζί " κάνω δικά μου τά βάσανα τοῦ ἄλλου. Τό ἀντίθετον τῆς εὐσπλαγχνίας εἶναι μία καρδιά σκληρή καί ἀναίσθητη πού δέν ἐνδιαφέρεται παρά μόνον ἀπό περιέργειαν γιά τά βάσανα τοῦ πλησίον πού τόν κάνουν νά ὑποκύπτει στό δρόμο τῆς ζωῆς.Ἡ εὐσπλαγχνία εἶναι λοιπόν ἕνα αἴσθημα πού εἶναι συναφῆ μέ τήν φύσιν μας καί ὄχι πρόσθετο, ἀλλά ἡ ἁμαρτία τό διεστρέβλωσε.
Προφανῶς δέν μποροῦμε νά ξελαφρώσουμε τά βάσανα ὅλου τοῦ κόσμου, ἀλλά μποροῦμε νά ἐπισπεύσουμε τά βήματά μας, ὅπως αὐτός ὁ ἱερεύς καί ὁ κήρυκας (Λευϊτης) πού πηγαίνουν πιθανόν νά τελέσουν τά καθήκοντά τους στόν Ναόν, νά θέσωμε δευτερεῦον εἰς τήν θέσιν τοῦ οὐσιαστικοῦ (τοῦ πρωτεύοντος). Δέν θά κριθοῦμε γιά τήν εὐσπλαγχνία πού δείξαμε στόν πλησίον μας πού πεινοῦσε, διψοῦσε,ἦταν χωρίς ροῦχα , ἄρρωστος ἤ στήν φυλακή;
Ὁ Χριστός " ἰδών τό πλῆθος ἐσπλαγχνίσθη" (Λουκ. 10:33) καί " Ἰδών τούς ὄχλους ἐσπλαγχνίσθη περί αὐτῶν, ὅτι ἦσαν ἐκλελυμένοι ὡς πρόβατα μή ἔχοντα ποιμένα" (Ματθ. 9,36) .
Πολλές φορές ὁ Εὐαγγελιστής λέγει ὅτι ὁ Χριστός ἐσπλαγχνίσθη" (Ματθ.14:14,15:32,20:34,Μάρκος 1:41,9:22, Λουκ.7:13, κ.λ.π.)
Ἀναφέρεται ἐπίσης γιά τόν πατέρα τοῦ ἀσώτου ὅτι "ἔτι δε αὐτοῦ μακράν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτόν ὁ πατήρ αὐτοῦ καί ἐσπλαγχνίσθη, καί δραμών ἐπέπεσεν ἐπί τόν τράχηλον αὐτοῦ καί κατεφίλησεν αὐτόν" (Λουκ. 15:20).
Ὁ πατέρας θά μποροῦσε νά τόν μαλώση πού διεσκόρπισε τήν περιουσία του καί θά μποροῦσε νά ἐνεργήση ὅπως ὁ πρεσβύτερος υἱός πού δέν σκεπτόταν παρά τά ὑλικά.Ἐν τούτοις μία καρδιά γεμάτη εὐσπλαγχνία δέν λειτουργεῖ ἔτσι ἀλλά προσπαθεῖ νά καλύψη τήν ἔλλειψι τοῦ ἄλλου,σκεπτόμενη τίς δικές της ἀδυναμίες.
Τό νά εὐσπλαγχνίζεσαι προυποθέτει μία εὐαίσθητη καρδιά (ὄχι συναισθηματική) πού συμπονᾶ ἀκόμη καί γιά τά βάσανα τῶν ζώων, ὅπως τό βλέπουμε συχνά εἰς τούς βίους τῶν Ἁγίων.
Τό νά μένεις ἀδιάφορος εἶναι σημεῖον ἐγωϊστικῆς καρδιᾶς πού εἶναι συγκεντρωμένη στόν ἑαυτόν της.Τό νά εἶσαι ἁπλά καί μόνον περίεργος στά βάσανα τῶν ἄλλων εἶναι τό ἴδιον. Γνωρίζω ἀπό ἐμπειρία ὅτι δέν εἶναι εὔκολον νά ἀντικαταστήσης αὐτήν τήν σκληρότητα τῆς καρδιᾶς μέ τήν εὐσπλαγχνία. Αὑτό εἶναι ἕνα καθῆκον μας γιά ὅλην τήν ζωήν μας καί αὐτές οἱ λέξεις, "εὐσπλαγχνισθείς",χαράσσονται γύρω ἀπό τήν οὐσία καί ἐάν δέν τό κατορθώσουμε, σημαίνει ὅτι μᾶς λείπει ἡ οὐσία τῆς ζωῆς.
Πολλές φορές ὁ Εὐαγγελιστής λέγει ὅτι ὁ Χριστός ἐσπλαγχνίσθη" (Ματθ.14:14,15:32,20:34,Μάρκος 1:41,9:22, Λουκ.7:13, κ.λ.π.)
Ἀναφέρεται ἐπίσης γιά τόν πατέρα τοῦ ἀσώτου ὅτι "ἔτι δε αὐτοῦ μακράν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτόν ὁ πατήρ αὐτοῦ καί ἐσπλαγχνίσθη, καί δραμών ἐπέπεσεν ἐπί τόν τράχηλον αὐτοῦ καί κατεφίλησεν αὐτόν" (Λουκ. 15:20).
Ὁ πατέρας θά μποροῦσε νά τόν μαλώση πού διεσκόρπισε τήν περιουσία του καί θά μποροῦσε νά ἐνεργήση ὅπως ὁ πρεσβύτερος υἱός πού δέν σκεπτόταν παρά τά ὑλικά.Ἐν τούτοις μία καρδιά γεμάτη εὐσπλαγχνία δέν λειτουργεῖ ἔτσι ἀλλά προσπαθεῖ νά καλύψη τήν ἔλλειψι τοῦ ἄλλου,σκεπτόμενη τίς δικές της ἀδυναμίες.
Τό νά εὐσπλαγχνίζεσαι προυποθέτει μία εὐαίσθητη καρδιά (ὄχι συναισθηματική) πού συμπονᾶ ἀκόμη καί γιά τά βάσανα τῶν ζώων, ὅπως τό βλέπουμε συχνά εἰς τούς βίους τῶν Ἁγίων.
Τό νά μένεις ἀδιάφορος εἶναι σημεῖον ἐγωϊστικῆς καρδιᾶς πού εἶναι συγκεντρωμένη στόν ἑαυτόν της.Τό νά εἶσαι ἁπλά καί μόνον περίεργος στά βάσανα τῶν ἄλλων εἶναι τό ἴδιον. Γνωρίζω ἀπό ἐμπειρία ὅτι δέν εἶναι εὔκολον νά ἀντικαταστήσης αὐτήν τήν σκληρότητα τῆς καρδιᾶς μέ τήν εὐσπλαγχνία. Αὑτό εἶναι ἕνα καθῆκον μας γιά ὅλην τήν ζωήν μας καί αὐτές οἱ λέξεις, "εὐσπλαγχνισθείς",χαράσσονται γύρω ἀπό τήν οὐσία καί ἐάν δέν τό κατορθώσουμε, σημαίνει ὅτι μᾶς λείπει ἡ οὐσία τῆς ζωῆς.
Ἡ εὐσπλαγχνία μπορεῖ νά ἐκφρασθῆ μέ διαφόρους τρόπους: μία ὑλική βοήθεια, ἕνα βοηθητικό λόγο, μία προσευχή. Ἐάν δέν μποροῦμε νά βοηθήσωμε ὑλικά, ἐάν ἕνας βοηθητικός λόγος εἶναι δύσκολος, μία προσευχή εἶναι πάντα δυνατή ἀπέναντι σέ ἕναν πόνον καί Αὐτός πρός τόν ὁποῖον προσευχόμεθα "τόν πολυεύσπλαγχνον καί οἰκτίρμονα Κύριον" (Ἰακωβ. 5,11") τοῦ ὁποίου οἱ τρόποι εἶναι ἀνεξάντλητοι, θά ἐπέμβη.
"Ἐρχόμενος ὁ Κύριος εἰς τήν γῆν ἔγινε πλησίον μας μέ τήν εἰλικρινῆ εὐσπλαγχνία πού μᾶς φέρεται καί γείτονάς μας μέ τούς οἰκτιρμούς πού μᾶς γεμίζει".
Ἀρχ.Κασσιανός
"Ἐρχόμενος ὁ Κύριος εἰς τήν γῆν ἔγινε πλησίον μας μέ τήν εἰλικρινῆ εὐσπλαγχνία πού μᾶς φέρεται καί γείτονάς μας μέ τούς οἰκτιρμούς πού μᾶς γεμίζει".
(Ἁγ.Ἁμβρόσιος Μιλάνου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου