Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2020

Ο πιστεύσας...



«Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται...», (Μκ. 16.16).


«Λίγοι άνθρωποι καταλαβαίνουν ένα ρήτορα φιλόσοφο, ενώ ο λόγος ενός απλού και άτεχνου ανθρώπου γίνεται κατανοητός από πολλούς» Άγιος Γρηγόριος Τουρώνης (Ιστορία της Γαλλίας, πρόλογος)

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να εξηγήσουμε απλά αυτά τα λόγια του Ευαγγελίου που αναφέρονται.

Η προϋπόθεση της σωτηρίας είναι η πίστη και το βάπτισμα. Μέσω του βαπτίσματος μπαίνουμε στην Εκκλησία, η οποία είναι η κιβωτός της σωτηρίας και της οποίας σύμβολο είναι η κιβωτός του Νώε. Αυτός που δεν άκουσε τον Νώε στο παρελθόν, που κήρυττε τον κατακλυσμό για εκατό χρόνια, δεν σώθηκε, πράγμα που σημαίνει ότι αυτός που δεν πιστεύει, θα καταδικαστεί.

Λέγεται ότι «αυτός που δεν πιστεύει, θα καταδικαστεί», όχι «αυτός που δεν πιστεύει και δεν βαφτιστεί, θα καταδικαστεί». Το βάπτισμα είναι η κανονική οδός, αλλά μπορεί να υπάρχουν, φυσικά, και εξαιρέσεις. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν, αλλά δεν έχουν την ευκαιρία να βαφτιστούν. Από την άλλη, αυτός που πιστεύει, αλλά απορρίπτει το βάπτισμα, σκεπτόμενος ότι μπορεί να σώσει τον εαυτό του στηριζόμενος στη συλλογιστική του και στις δικές του δυνάμεις, μοιάζει με αυτόν που απέρριπτε την κιβωτό του Νώε και ήθελε να σώσει τον εαυτό του, κολυμπώντας. Αργά ή γρήγορα, θα πνιγόταν!

Ο Νώε είχε χτίσει την κιβωτό για να επιβιώσει από την πλημμύρα και ο Χριστός ίδρυσε την Εκκλησία για να μας σώσει. Μέσα της βρίσκονται όλα όσα χρειάζονται για τη σωτηρία.

Αλλού, λέγεται: «Ότι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν, και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν», (Mθ 7, 14). Η εύρεση αυτής της πόρτας στην εποχή μας, όπου υπάρχουν τόσες πολλές ψευδο-εκκλησίες, είναι δύσκολη, αλλά για εκείνους που έχουν μια ειλικρινή πίστη, όλα είναι δυνατά, υπονοώντας ότι αυτός που δεν επιδιώκει πραγματικά τη σωτηρία της ψυχής, αλλά έχει άλλα ενδιαφέροντα, εύκολα παραστρατεί.

Ας επανέλθουμε. Αυτός που ειλικρινά πιστεύει, αλλά δεν έχει ακόμη βαφτιστεί, βρίσκεται ήδη στο σωστό δρόμο. Όμως δεν έχει ακόμη επιτύχει τον στόχο, του οποίου προϋπόθεση αποτελεί το βάπτισμα. Ας αφήσουμε κατά μέρος τις εξαιρέσεις που ο Κύριος, μόνο, θα κρίνει.

Ο απόστολος Ιάκωβος μιλά για πίστη μέσω της έμπρακτης αγάπης. «Τί το όφελος, αδελφοί μου, εάν πίστιν λέγη τις έχειν, έργα δέ μή έχη; Μή δύναται ή πίστις σώσαι αυτόν;», (Ικ 2.14). Το βάπτισμα είναι επίσης νεκρό, αν δεν είναι ενεργό. Το λευκό ένδυμα της βάπτισης συμβολίζει το γαμήλιο ένδυμα που θα μας επιτρέψει να συμμετάσχουμε στον αιώνιο γάμο. Αλλά τι γίνεται αν αυτό το ένδυμα είναι γεμάτο λεκέδες ή λείπει;

Μέσω του βαπτίσματος μπαίνουμε στην Επίγεια Εκκλησία, αλλά και στην Ουράνια Εκκλησία, γιατί η Εκκλησία είναι Μία. Η Εκκλησία, όμως, είναι ένα χωράφι σιταριού που δεν περιέχει μόνο σιτάρι, αλλά και άχυρα. Ας μην σκανδαλιστούμε από τα άχυρα. Ο Χριστός «ού το πτύον εν τη χειρί αυτού και διακαθαριεί τήν άλωνα αυτού, και συνάξει τόν σίτον  είς τήν αποθήκην αυτού, τό δέ άχυρον κατακαύσει πυρί ασβέστω», (Λκ 3.17) 

Οι απόστολοι αποτελούσαν την πρώιμη Εκκλησία, παρά τις αδυναμίες και ακόμη και τον προδότη (Ιούδα). Σε κάποιο σημείο γίνεται λόγος για εκείνους που ήταν ανάμεσά μας, αλλά δεν ήταν από εμάς και ο Απόστολος μιλά για «τούς παρεισάκτους ψευδαδέλφους, οίτινες παρεισήλθον...», (Γαλ. 2.4) Ας μην πέσουμε, λοιπόν, πάνω στις αδυναμίες των πιστών, αλλά ας δούμε πού βρίσκεται πραγματικά η κιβωτός της σωτηρίας.

Άρα συμπεραίνουμε: Το βάπτισμα προϋποθέτει την πίστη και η πίστη πρέπει να οδηγεί στο βάπτισμα.

Α. Κασσιανός

μετάφραση : Artemis Couroupaki


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΉΝΥΜΑ ΤΗΣ ΓΈΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ

  Οι Ισραηλίτες ζήτησαν έναν «Θεό που να περπατάει», καθώς τα άλλα έθνη είχαν θεούς από ξύλο και πέτρα. Εκείνοι, όμως, είπαν στον Ααρών: « (...