Παρασκευή 31 Αυγούστου 2018

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Τό πλαίσιο πού ζοῦμε (παντρεμένος ἤ ὄχιζῶντας σ'αὐτήν τήν χώραν ἤ στήν ἄλληνκάνοντας αὐτήν τήν δουλειάν ἤ τήν ἄλλην κ.λ.π.) ἐπηρεάζει βεβαίως τήν ζωήν μας ἀλλά εἶναι δευτερεῦον.
Τό σημαντικόν εἶναι τό ἄνοιγμά μας πρός τόν ΘεόνΕἴμαστε στραμμένοι πρός Αὑτόν ἤ περιστρεφόμεθα μόνον γύρω ἀπό τόν ἑαυτόν μας;
Ὅσο τό μικρό μου ἐγώ ἀπασχολεῖ ὅλη μου τήν ζωή δέν κάνω τίποτε ἄλλο ἀπό τό νά προσκρούω παντοῦΤίποτε δέν μοῦ ταιριάζειδιότι ὀνειρεύομαι ἕνα ἰδεῶδες πού δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει σαὐτήν τήν ἐπίγεια ζωήνἈντί νά θέλω νά ἐγκατασταθῶ ἄνετα σαὐτήν τήν ζωήν πού ὀνειρεύομαι δέν θά ἦταν καλύτερα νά δεχθῶ τό ἄβολονσαὐτό πού μέ ἔβαλε ὁ Θεός ὥστε νά μέ σπρώξη μπροστά;
Μπροστά ποῦἈσφαλῶς πέραν ἀπό τίς φιλοδοξίες μουτά ὄνειρά μουτίς ἐπιθυμίες μουἀλλά μόνον πρός Αὐτόν πού θά μπορῶ νά βρῶ τήν εἰρήνην καί τήν ἀνάπαυσιν.
Ἐάν πάρω τούς πιστούς μας ἕναν πρός ἕνανκαθένας ἔχει τά προβλήματά του καί λαχταρᾶ μίαν λύσινἘν τούτοις αὐτά τά προβλήματα δέν εἶναι παρά συμπτώματα.
Ἀντί ὁ καθένας νά τά κουκουλώνει (καταπνίγει), θά ἦταν καλύτερα νά ἔψαχνε τήν ρίζαν αὐτῶνΤό ἀληθινό πρόβλημα -ἡ ρίζαβρίσκεται πολύ πιό βαθειά.
Ὅταν ἡ ρίζα τῶν κακῶν μας θεραπευθῆτά συμπτώματα θά ἐξαφανισθοῦνμᾶλλον δέν θά μᾶς ἐνοχλοῦν πλέονΤότε δέν θά μᾶς σφίγγει (στριμώχνειτό ἐγώμαςἀλλά θά νοιώθουμε ἄνεσιν καί θά ψάλλουμε: " καί ἐξήγαγέ με εἰς πλατυσμόν,ρύσεταί μεὅτι ἠθέλησέ με..." ( Ψαλμ. 17:20) . Θά πρέπει νά διαβάσουμε ὅλους τούς ψαλμούςδιότι ἐκεῖ ὑποδεικνύονται ὅλες οἱ λύσεις.
Ἀφήνω αὐτό τό σκαρίφημα ἡμιτελές ὥστε νά παροτρύνω τήν ἔρευνα τῆς λύσεως.
Ὅταν θά ἔχουμε βρῆ αὐτήν τήν λύσινκάθε λόγος θά φαίνεται περιττός καί θά φθάνει νά κοιταζόμαστε στά μάτια μέ σιωπήγιά νά κατανοοῦμε τά πάντα.

Ἀρχιμ. Κασσιανός

Ἐν γνώσει μου περιμένω τόν Κύριον

Μέσα σ ́ αὐτήν τήν ταλαίπωρη ζωή λαχταροῦμε τήν ἡσυχίαἀλλά μετά βίας λίγη νηνεμίαἄλλες καταιγίδες σηκώνονται .
Στήν ἀρχή τῆς πνευματικῆς ζωῆς εἶναι τά πάθη μας πού μᾶς τραβολογοῦνΜόλις φθάσει ἡ ἀπάθειαοἱ ταλαιπωρίες ἔρχονται ἀπἔξωΧωρίς νά φθάσουμε στό σημεῖο νά ποῦμε μέ τόν Σάρτρ: "Ἡ κόλασι εἶναι οἱ ἄλλοιλέμε ὅπως ὁ Χριστός: " ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;" (Μάρκ. 9:19) καί ψάλλουμε ὅπως ὁ Ψαλμωδός: "Τίς δώσει μοι πτέρυγας ὡσεί περιστερᾶς καί πετασθήσομαι καί καταπαύσωἰδού ἐμάκρυνα φυγαδεύων καί ηὐλίσθην ἐν τῆ ἐρήμῳ " (Ψαλμ.54:6-7)
Ὄντες ἀπαθεῖςτί μᾶς χρειάζονται αὐτές οἱ ταλαιπωρίεςΝά μᾶς διατηρήσουν στήν ἀρετή καί νά μᾶς προσανατολίσουν πρός τόν Θεόνστόν Ὁποῖον εὑρίσκεαι ἡ μόνη ἀληθινή εἰρήνη ́ μέ ἄλλα λόγιαδιά νά μή καθησυχάζουμε μέ τήν ψευδῆ ἡσυχία καί νά μᾶς ὠθήσει πρός Ἐκεῖνον πού εἶπε: "Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοικαγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς" (Ματθ.11:28). Ἐάν δέν εἶναι ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας πού εἴμαστε καταβεβλημένοιτότε εἶναι γιά τήν σωτηρία τοῦ πλησίον.
Ἀς ἀναλάβουμε τόν ζυγόν τοῦ Χριστοῦ καί θά βροῦμε ἀνάπαυσιὍπως λέγει ὁ Ἀπόστολος: " ἀλλήλων τά βάρη βαστάζετεκαί οὕτως ἀναπληρώσατε τόν νόμον τοῦ Χριστοῦ" (Γαλ 6,2).
Σέ τί χρησιμεύουν οἱ κακοκαιρίες;Γιά νά ριζώση γερά καί νά ἀναπτυχθῆ τό δένδρον ὥστε νά φέρη πολύ καρπόνἩ τέλεια εἰρήνη θά εἶναι γιά τήν ἄλλη ζωήἘν τούτοις ἤδη σ'αὐτήν τήν ζωήν ἐδῶ δοκιμάζουμε αὐτήν τήν εἰρήνη ἀνάλογα μέ τόμέτρον πού ἔχουμε προχωρήσει στήν ἀρετήν.
Ἐάν ὑποφέρουμε τίς περαστικέςδοκιμασίες ἐδῶ κάτω,τότε θά ἐξαλείψει πᾶν δάκρυον ἀπό τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶνκαί ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτιοὔτε πένθοςοὔτε κραυγήοὔτε πόνος οὐκ ἔσται ἔτι ́ὅτι τά πρῶτα ἀπῆλθον" (Ἀποκ.21:4)
Ὅλα περνοῦν τελικά καί οἱ δοκιμασίες πού ὑποφέρουμε ἄλλοτε καί τίς νομίζαμε ἀδιαπέραστεςτελικά βρῆκαν μία διέξοδο μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί ἔγιναν ἡ αἰτία νά ὡριμάσουμε περισσότεροὍταν θά μάθουμε νά μή ἐλπίζουμε πουθενά παρά μόνον στόν Θεόν καί ὄχι στούς ἀνθρώπους πού εἶναι πάντα εὐμετάβλητοιτότε ἡ ἡρεμία θά κατέλθη στίς καρδιές μας σάν ἕνα πρωϊνό τριαντάφυλλο.
Τό χρυσό μπαίνει στή φωτιά γιά νά καθαρισθῆὄχι μόνον μία φορά ἀλλά ἑπτά φορές(ἀριθμός συμβολικός πού σημαίνει τήν τελειότητα).
Τό ἴδιο καί ὁ Κύριος ἡμῶν ἐπιτρέπει νά περάσουμε ἀπό τίς δοκιμασίες ὥστε νά μᾶς βγάλη τούς μολυσμούς μας καί τίς ἀτέλειές μας ὥστε νά μᾶς καταστήσει καθαρούς καί πολύτιμους σάν τό χρυσάφι.
Τό ἀκατέργαστο διαμάντι μόνον ὅταν τό λειάνουν (γυαλίσουνδείχνει τήν ὀμορφιά
του.Ὁ Θεός ὅπως ὁ διαμαντοποιός - μᾶς λιώνει τό ἴδιο καί τίποτε δέν μᾶς συμβαίνει
τυχαία ἀλλά μᾶς χρησιμεύει γιά τό καλό μας.Γιά νά τελειώσω αὐτές τίς ἀπόψεις καί νά ἐπανέλθω σαὐτό πού εἶπα στήν ἀρχήἘάν
ταραζόμαστεἐπαναστατοῦμεἀνυπομονοῦμεὁ καρπός δέν θά φθάση ποτέ στήν ὡρίμανσι ἀλλά θά χαλάει (χειροτερεύει).
Δεχόμενοι τόν Κύριον μέ ὑπομονή καί γνώσι οἱ κόποι μας θά λάβουν γιά καρπό τήν εἰρήνην.
Ἀρχιμ. Κασσιανός

Δικαιοσύνη καί Εὐσπλαχνία

Ὁ Θεός εἶναι δίκαιος καί φιλεύσπλαχνοςτό ἕνα δέν πάει χωρίς τό ἄλλο.Μποροῦμε νά ποῦμε ἐπίσηςἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ εἶναι φιλεύσπλαχνη καί ἡ θεία φιλευσπλαχνία εἶναι δίκαιηΜέ ἄλλα λόγιαἩ θεία δικαιοσύνη εἶναι εὐσπλαχνία καί ἡ θεία εὐσπλαχνία εἶναι δικαιοσύνη.
Ἐκφράζομαι μέ τρόπο ἀνθρώπινο σύμφωνα μέ τόν τρόπο πού μᾶς εἶναι συνηθισμένοςδιότι ὁ Θεός εἶναι ἀκατάληπτος καί ὅ,τι πηγάζει ἀπΑὐτόν δέν μπορεῖ νά περικλεισθῆ σέ λέξεις.
Μία δικαιοσύνη χωρίς φιλευσπλαχνία εἶναι βαναυσότητα καί ἡ φιλευσπλαχνία χωρίς δικαιοσύνη εἶναι μαλθακότηταἩ Ἁγ.Γραφή μᾶς δίνειπαραδείγματος χάριν,γιά τήν πρώτη περίπτωσιτούς Γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους καί γιά τήν δεύτερη περίπτωσιτ όν Ἠλί
Οἱ πρῶτοι εἶχαν μόνον τόν νόμον μπροστά στά μάτια τουςχωρίς νά φροντίζουν γιά τόν φταίχτηκαί ὁ δεύτερος δέν σκεπτόταν παρά τούς ἀσεβεῖς υἱούς τουχωρίς νά φροντίζει γιά τόν θεῖον Νόμον.
Οἱ Νόμοι καί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχουν γιά νά μᾶς βοηθήσουν νά προχωρήσουμε καί νά βαδίζουμε εὐθεῖα στόν πνευματικό δρόμο μας καί πρέπει νά τούς ἐφαρμόζουμε σύμφωνα μέ τίς περιστάσειςπού μπορεῖ νά εἶναι ἐλαφρυντικές ἤ ἐπιβαρυντικές ἤ ἀκόμη καί νά καθιστοῦν τούς κανόνες καί τούς νόμουςσέ μερικές περιπτώσεις ἄχρηστους.(ἐκτός χρήσεως)
Στήν ἀνάγκη δέν ἰσχύει ὁ νόμοςὅπως εἴπαμε καί ὅπως βλέπουμε στήν Ἀγ.Γραφή ὅταν οἱ μαθητέςπού πεινοῦσανμάζευαν καί ἔτρωγαν σιτάρι τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου πού ἦταν ἀπηγορευμένον(Μάρκ. 2,23) ἤ ὅταν ὁ Δαβίδ μέ τού συνοδούς του εἰσῆλθε στόν Ναό καί ἔφαγαν τούς ἄρτους τῆς προθέσεωςπού δέν ἐπιτρέπετο νά φᾶνε παρά μόνο οἱ Ἱερεῖς (Ι Βασιλ.21,4).
Ἡ νηστεία πού καθώρισε ἡ Ἐκκλησία ἐξυπηρεῖ διά νά ταπεινώσει τό σῶμα.Νά ἐπιβάλης ἐν τούτοις χωρίς διάκρισιν τήν νηστεία σέ ἕνα ἄρρωστον γίνεται ἐπιβλαβέςδιότι ἡ ἀρρώστεια κάνει ἤδη αὐτό πού ἐπιδιώκει ἡ νηστεία καί ἀντί νά ταπεινώσει τό σῶμα τό καταβάλη ὑπερβολικά.
Στήν περίπτωσι τῆς ἀρρώστειαςὁ νόμος τῆς νηστείας πρέπει νά βρῆ μία ἀνακούφισι ἤ ἀκόμη νά καταργηθῆἘάν ἐφαρμόζουμε τούς νόμους αὐστηρά χωρίς νά λάβουμε ὑπ'ὄψιν τίς περιστάσειςχωρίς νά χρησιμοποιήσουμε τήν οἰκονομία ἐκεῖ ὅπου πρέπειτότε αὐτοί οἱ νόμοι γίνονται ἐμπόδιο καί ὄχι βοήθεια μέσα στήν Ἐκκλησία.
Ἡ διάκρισις λοιπόν εἶναι αὐτή πού θά κρατήση τήν ἰσορροπία μεταξύ δικαιοσύνης καί φιλευσπλαχνίας καί θά κρατήση τήν βελόνα τῆς ζυγαριᾶς ἀκριβῶς στή μέση χωρίς νά γέρνη οὔτε στήν μία πλευρά οὔτε στήν ἄλλη.
Οἱ νόμοι καί οἱ Κανόνες εἶναι γενικοί καί πρέπει νά ἐφαρμώζονται ὄχι μόνον σύμφωνα μέ τίς περιστάσειςἀλλά κυρίως λαμβάνοντας ὐπὄψιν τό πρόσωπον πού ἔσφαλεΔιαφορετικά πρέπει νά ἐνεργεῖ μπροστά σέ ἕναν ἁμαρτωλόν πού μετανοεῖ καί διαφορετικά ἀπέναντι σἕναν ἁμαρτωλόν πού μένει ἀμετανόητος.
Κάθε φορά πού ὁ Θεός βλέπει κάποιον εἰλικρινῶς μετανοοῦντα φέρεται μέ εὐσπλαχνία ́ καί τό Εὐαγγέλιο εἶναι γεμάτο παραδείγματαἩ πόρνη γυναίκα (Ἰωάν. 8,3) ἡ ὁποία σύμφωνα μέ τόν νόμον ἔπρεπε νά λιθοβολιθῆἀλλά ὁ Χριστόςπού ἦλθε γιά νά μᾶς σώσεισυγχώρησε τήν ἁμαρτία τηςΣτήν παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ βλέπουμε τόν Πατέρα τοῦ ἀσώτου υἱοῦ (Λουκ.15), τοῦ ὁποίου ἡ πατρική ἀγάπη δέν εἶχε ὑστεροβουλίανά βλέπη μόνοντήν ἐπιστροφή τοῦ χαμένου υἱοῦ του.
Στήν περίπτωσι τοῦ Φαρισαίου καί τοῦ Τελώνουβλέπουμε τόνμετανοούμενον τελώνην ,-ὁ ὁποῖος ἐν τούτοις ἦτο γεμᾶτος ἁμαρτίες-, δεδικαιωμένον,ἐνῶ τόν Φαρισαῖον ὁ ὁποῖος τηρεῖ σχολαστικά τόν νόμον -καταδικασμένον.
Τόν Ἀπόστολο Πέτροπού ἀρνήθηκε τρεῖς φορές τόν Χριστόν ἀλλά ἐν συνεχεία ἔκλαυσε πικρῶς ὁ Χριστός μετά τήν Ἀνάστασιν δέν τόν ρωτᾶ ἄλλο παράμόνον ἐάν τόν ἀγαπᾶχωρίς νά τοῦ κάνει τήν ἐλαχίστη ἐπίπληξι.
Στήν Παλαιά Διαθήκη βλέπουμε τόν προφ.Δαβίδ νά διαπράτη μοιχεία καί ἐν συνεχεία νά φονεύει τόν σύζυγον τῆς Βηρσαβεέ ΙΙ Σαμουήλ 11). Ἀπέναντι στήνμετάνοια τοῦ Δαβίδὁ Κύριος δέν τόν ἀποβάλλει ἀλλά τόν κρατᾶ ἀγαπητόν του.
Οἱ Νινευῖτες πού μετανόησαν εὑρῆκαν εὐσπλαχνία -ἔλεος ἀπό τόν Θεόν καίμόνον ὁ Ἰωνᾶς σκεπτόμενος μέ ἀνθρώπινο τρόπον περίμενε τήν τιμωρία τους (Ἰωνᾶς3). Ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι γεμάτη παραδείγματα καί ἐάν ἀρχίσουμε ἀπό τό Συναξάριο δέν θά τελειώσουμε.
Ἐν τούτοιςὅταν ὁ Θεός βλέπη τόν ἁμαρτωλόν σκληροκάρδιον ἡ εὐσπλαχνία Του γίνεται σάν σπαθί πού κόβει.
Οἱ πρωτόπλαστοιπού δικαιολογήθηκαν ἀντί νά μετανοήσουνἐκδιώκθηκαν ἀπό τόν Παράδεισον.
Τήν ἐποχή τοῦ Νῶεὁ Κατακλυσμός ἔπνιξε σχεδόν ὅλην τήν ἀνθρωπότητα.
Σόδομα καί Γόμοραὅπου οἱ ἁμαρτίες ξεπέρασαν κάθε ὅριο-ὅπως ὁ κόσμος σήμερονἔγιναν παρανάλωμα πυρός.
Ὁ Κύριος χρησιμοποιεῖ λόγους αὐστηρούς ἀπέναντι στήν σκληροκαρδία τῶν Γραμματέων καί Φαρισαίων.
Ἐν συντομίαἩ δικαιοσύνη πρέπει νά εἶναι γεμάτη εὐσπλαχνία πρός τόν πταίσαντα πού μετανοεῖ καί ἡ εὐσπλαχνία πρέπει νά εἶναι δίκαιη τιμωρώντας τόν πταίσαντα πού εἶναι σκληροκάρδιος στήν ἁμαρτία του
Ἱερ/χος Κασσιανός

Η ΑΙΤΙΑ

ταν βλέπουμε τήν πορεία τοῦ κόσμουἡ ὁποία πηγαίνει πρός τήν καταστροφή,
μπορομε νά εμαστε καί μόνο παισιόδοξοιΧωρίς νά θέλουμε νά ναλύουμε τά συμπτώματαΟκονομική κρίσιξεπεσμός κλπ... - δέν θά τελειώναμε ποτέ θά θελα νά μιλήσω γιά τό ποιά εναι ἡ ἀληθινή ατία.
Ποῦ εναι σήμερα τό λάτι τς γςτό ποο δέν πάρχει μόνον γιά νά καρυκεύει,λλά καί νά διατηρεΠοῦ εναι τό προζύμι πού κάνει τό ζυμάρι νά φουσκώνειΠοῦ εναι οδέκα κανοί δίκαιοι νά μεταστρέψουν τό θέλημα τοῦ Θεο; (βλ.Γεν. 18,22-33). Ποῦ εναι ατή ἡ φωτιά (ὁ ζλοςπού ὁ Κύριος βαλε στή γ; (Λουκ.12,49).
Λέγεται γιά τόν ββᾶ Σισώη τι ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε τήν δύναμι νά σώση λη τήν δική του γενιάΜιά μέρα νας δελφός τοῦ επε: «ββκάθε μέρα κάνω τόν κανόνα μουκάνω καί ατό καί κενοτί μοῦ λείπει κόμη;» Ὁ Ἀββᾶ Σισώης ψωσε τά χέρια του πρός τόν ορανόν τά ποα γιναν φωτιά καί τοῦ ἀπήντησε: «άν θέλης νά γίνης σάν ατά τά χέρια...»καί ὁ ἀδελφός πρε τό μάθημα.
ρκούμαστε στά ξωτερικά μας καθήκονταΠαπαγαλίζουμε τίς πρωϊνές καί βραδυνές κολουθίεςΠροσέχομε νά μή τρμε ,τιδήποτε στίς μέρες νηστείας κλπ... Καίδού εμαστε καλοί Χριστιανοίτουλάχιστον φθάνουμε νά καθησυχάσουμε τήν συνείδησί μας.
Τήν περασμένη Κυριακή διαβάσαμε τό Εαγγέλιο τοῦ νέου πλουσίου.Συμπεριφερόταν μέ τόν διο τρόπομόνον μέ τήν τήρησι τοῦ νόμουκαί κεῖ ἐσταματοσε.ταν ὁ Χριστός τοῦ επε νά παλλαγῆ ἀπό τά πλούτη τουὁ νέος φυγε πολύ λυπημένος,γιατί ταν πολύ δεμένος μέ τά γαθά τουΤά πλούτη μας δέν εναι πωσδήποτε τά λικάγαθά λλά καί τά πάθη μαςΤήν περηφάνειά μας ἡ ὁποία μς κάνει νά πιστεύουμε τι εμαστε τό κέντρον τοῦ κόσμου ἤ Μίς ρθοδοξίαὉ ἐγωκεντρισμός μας πού μς κάνει νά στρεφώμαστε γύρω πό τόν μφαλόν μας καί χίλια λλα.
Φοβμαι τι νεργομε σάν τόν ωνᾶ ὁ ὁποος ψαχνε νά φύγη μακρυά πό τό πρόσωπο τοῦ Θεογιά νά ποφύγη τήν ποστολή τουΠιστεύω τι ἡ μορα θά πέση πάνω μας καί τι ἡ θύελλα θά συχάσει μόνον ταν οἱ ἔνοχοι θά πεταχθον στή θάλασσα; – οδυστυχισμένοι νατες τς ποχς τοῦ Ἰωνδέν σαν βεβαίως γιοιλλά ὁ Ἰωνς ταν μεγάλος πεύθυνος. «Παντί δέ ὧ ἐδόθη πολύπολύ ζητηθήσεται παρ’ ατοκαί παρέθεντο πολύπερισσότερο ατήσουσιν ατόν.» (Λουκ. 12, 48.) Μή κατακρίνουμε λοιπόν τούς νθρώπους τοῦ κόσμουοἱ ὁποοι γνοον τόν Θεόν λλά νά σκεπτώμεθα ,τι χουμε λάβει πό τήν μέρα τοῦ ΒαπτίσματοςΜή ξεφεύγουμε πό τήν ποστολή μαςδηλαδή νά θυσιαστομε καί νά γιασθομε γιά τήν κκλησία καί τόν κόσμο.
Τοτο σημαίνει τι δέν εναι νά κάνουμε μιά προσευχή ἤ μερικές μετάνοιες παραπάνω λλά νά κτελέσωμε μιά πλήρη μεταστροφή τς συμπεριφορς μαςΟἱ ἁπλές μας παραδόσεις καί τά καθήκοντά μας πρέπει νά πάρουν φωτιάατήν τήν φωτιά πού Κύριος λθε νά βάλη στήν γμέ μιά λλη λέξιτό γιο Πνεμα.
Μή ρκούμαστε στήν τικέτα τοῦ Χριστιανοῦ μέ τόν πότιτλον «ρθόδοξος», λλά νά ζομε σέ βάθος τήν δέσμευσί μας μπρός στόν Κύριο.
Παρά τήν ποστασία τοῦ κόσμου τούτου καί τήν δειλία μας πιστεύω τι ὁ Κύριος φυλάσσειπως τήν ποχή τοῦ Ἠλία «πτά χιλιάδες νθρώπους πού δέν λύγισαν μπρός στόν Βαάλ καί δέν τόν προσκύνησαν» (Α ́Βασιλ. 19,18). Χάριν ατν τν λίγων δικαίων ἡ γδιασώζεται κόμη̇ κρυμμένοι δίκαιοιπού δέν κάνουν ντυπωσιακά κατορθώματα λλά πού διακρίνονται μέ τήν ταπείνωσίν τους καί τήν διακριτικότητά τους.


ρχιμανδρίτης Κασσιανός

ΜΉΝΥΜΑ ΤΗΣ ΓΈΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ

  Οι Ισραηλίτες ζήτησαν έναν «Θεό που να περπατάει», καθώς τα άλλα έθνη είχαν θεούς από ξύλο και πέτρα. Εκείνοι, όμως, είπαν στον Ααρών: « (...