Νέφος μαρτύρων

Νέφος μαρτύρων

Ἀρχικά ἤθελα νά γράψω ὀλίγα περί τοῦ προφ.Δαβίδ καί τοῦ Γολιάθ, ὅπου ὁ νεαρός Δαβίδ, κατετρόπωσε τόν Γολιάθ μέ ὅλη τήν πανοπλία του. 

(Ἐάν κάποιος αἰσθάνεται ὅτι ἀπευθύνονται πρός αὐτόν αὐτές οἱ γραμμές, αὐτό δέν εἶναι παρά σύμπτωσις).

Μοῦ φαίνεται ὅμως ὅτι εἶναι περισσότερον ἐπί τοῦ θέματος νά ποῦμε κάτι γιά τόν προφήτη Ἠλία , ὁ ὀποῖος καταδιωγμένος ἀπό τήν Ἰεζάβελ,  ἐξαντλήθηκαν οἱ δυνάμεις του καί ζήτησε ἀπό τόν Κύριον νά πάρη τήν ψυχήν του: "Ἦλθε καί ἐκάθισε ὑποκάτω Ραθμέν καί ἠτήσατο τήν ψυχήν αὐτοῦ ἀποθανεῖν καί εἶπεν: ἱκανούσθω νῦν, λάβε δή τήν ψυχήν μου ἀπ' ἐμοῦ, Κύριε, ὅτι οὐ κρείσσων ἐγώ εἰμί ὑπέρ τούς πατέρας μου" (Βασ. Γ΄19:4).

 Μετά ἀπό κοπιαστικήν ὁδοιπορίαν, τόν ἐγκατέλειψαν οἱ δυνάμεις του, αὐτόν πού μέ τό ξῖφος του εἶχε σκοτώσει  ὅλους τούς προφῆτες τοῦ Βαάλ. Ἐάν σ' αὐτόν τόν μεγάλον προφήτην οἱ δυνάμεις του τόν ἐγκατέλειψαν, τί νά ποῦμε ἐμεῖς,  ἔτσι πού εἴμαστε φορτωμένοι ἁμαρτίες, ἐάν μᾶς καταφθάση μία δοκιμασία;

Ἐν τούτοις ὁ προφ. Ἠλίας δέν ἔμεινε ἐγκαταλελειμμένος ἀπό τόν Κύριον στήν θλῖψιν του, ἀλλά ὅποτε ἤθελε ὁ Θεός ἕνας ἄγγελος τόν ἀνακούφιζε: "Καί ἐπέστρεψε ὁ ἄγγελος Κυρίου ἐκ δευτέρου καί ἤψατο αὐτοῦ καί εἶπεν αὐτῷ: ἀνάστα φάγε  ὅτι  πολλή ἀπό σοῦ ἡ ὁδός· καί ἀνέστη καί ἔφαγε  καί ἔπιε· καί ἐπορεύθη ἐν  ἰσχύι τῆς βρώσεως ἐκείνης τεσσαράκοντα ἡμέρας καί τεσσαράκοντα νύκτας ἕως ὅρους Χωρήβ..."(Βασ. Γ΄19:7).

Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς παρεδόθη, γιά τήν οἰκοδομήν μας καί τήν παρηγοριάν μας καί "οὐκ ἔστιν πᾶν πρόσφατον ὑπό τόν ἥλιον" ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή (Ἑκκλ. 1,9).

Κατά τόν καιρό τῆς δοκιμασίας, ἤ πιό συγκεκριμμένα, ὅταν ξεπερασθῆ τό ἐμπόδιον, ἡ Θ.Χάρις μᾶς ἐνδυναμώνει γιά νά μπορέσουμε νά συνεχίσουμε τόν δρόμο μας προς τόν ἐπουράνιον Παράδεισον "ὅπου οὐκ ἔστι πόνος, οὐ θλῖψις, οὐ στεναγμός ἀλλά ζωή ἀτελεύτητος".

Ἀς ἀναλογισθοῦμε τίς δοκιμασίες τοῦ παρελθόντος πού τίς διανύσαμε μέ τήν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, καί ἄς ἑτοιμασθοῦμε γιά τίς δοκιμασίες πού ἀναπόφευκτα μᾶς περιμένουν ἀκόμη μέσα στήν κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος, διότι χωρίς πειρασμούς κανείς δέν θά σωθῆ ! 

Ἄς ἐπανέλθουμε στόν προφ. Ἠλία, ἤ ἄς ἀκολουθήσωουμε καλύτερα μαζί μέ τόν Πρόδρομο, γιά τόν ὁποῖον ἔχει γραφεῖ: "καί αὐτός προελεύσεται ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν πνεύματι καί δυνάμει Ἠλιοῦ"(Λουκ. 1,17).

Ὁ Πρόδρομος Ἰωάννης δέν φοβόταν τόν Ἡρώδη ὅπως καί ὁ προφήτης  Δαβίδ δέν φοβόταν τόν Γολιάθ ἤ ὁ προφ. Ἠλίας τήν Ἰζάβελ. 

Εἰλικρινά, χωρίς διπλωματία ἤ περιστροφές, οὔτε πονηριά, ὁ Βαπτιστής ἐπέπληξε τόν  Ἡρώδη γιά τίς παρανομίες του. 

Θά μποροῦσε νά μιλοῦσε διαφορετικά, μέ περισσότερη λεπτότητα, ὥστε νά μή δυσαρεστήσει τόν Ἡρώδη.

Αὐτό θά τοῦ εἶχε ἀφήσει τό κεφάλι στό σῶμα του ἀλλά χωρίς φωτοστέφανο! 

Τελειώνω, συμπληρώνοντας τόν τίτλο:

"Τοιγαροῦν καί ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καί τήν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι'ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα" (Ἑβρ.12,1).

Υ.Γ. Ὁ Ἅγιος Ἀβρόσιος τοῦ Μιλάνου στήν ἑρμηνεία τοῦ Εὐαγ. Λουκᾶ λέγει:"Οἱ ἀργοί ὑπολογισμοί εἶναι ξένοι εἰς τήν χάριν τοῦ Ἁγ.  Πνεύματος".