ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

 Πολλές φορές έχω ήδη µιλήσει σε διάφορους πιστούς για τις δοκιµασίες

που συναντάµε στο δρόµο µας. Ακολουθεί µια σύντοµη περίληψη.

Τα λεγόµενα κακά που µας ταλαιπωρούν δεν συµβαίνουν ποτέ τυχαία,

αλλά πάντα µε τη θέληση του Θεού, ή τουλάχιστον µε την άδειά Του. Αν

τα δεχτούµε από τα βάθη της καρδιάς µας, τότε αυτές οι δοκιµασίες

αποφέρουν πολλαπλά οφέλη: µας εξαγνίζουν, µας προάγουν πνευµατικά,

µας διδάσκουν υποµονή και ταπεινότητα, και µπορούν ακόµη και να

βοηθήσουν τους άλλους.

Ο Κύριος έχει τη δύναµη να µας προστατεύει από τα κακά – αν το κρίνει

σκόπιµο – µερικές φορές µε θαυµαστούς τρόπους, όπως στη ζωή ενός

αγίου που είχε καταφύγει σε µια σπηλιά για να γλιτώσει από τους

εχθρούς του. Μια αράχνη έφτιαξε έναν ιστό στην είσοδο και οι εχθροί

περνώντας από εκεί, εξετράπησαν από το σκοπό τους.

Είναι φυσιολογικό και ανθρώπινο να κλονίζεται κανείς από την πρώτη

στιγµή µπροστά σε µια κρίσιµη δοκιµασία, αλλά, αν στρέψει στη

συνέχεια την προσευχή του προς τον Θεό, η ηρεµία επιστρέφει και µαζί

της και η δύναµη να την αντέξει. Η δοκιµασία δεν εξαφανίζεται

απαραιτήτως, αλλά ο Χριστός µας ενδυναµώνει και µας δίνει τα µέσα να

την αντέξουµε, ώστε να βγούµε νικητές.

Όσο προχωράµε πνευµατικά, τόσο θα έχουµε τη δύναµη να νικήσουµε

και, πάνω απ' όλα, αυτές οι δοκιµασίες θα µας συγκλονίζουν όλο και

λιγότερο.

Στις Διδαχές των Πατέρων της Ερήµου αναφέρεται η ιστορία ενός

νεαρού µοναχού που κάθε µέρα δεχόταν προσβολές και ακόµη και

ξυλοδαρµό από τον οξύθυµο πρεσβύτερό του. Αν κάποια µέρα δεν είχε

να υποµείνει κάτι τέτοιο, απογοητευόταν: ήξερε ότι τότε δεν θα

αποκόµιζε κανένα πνευµατικό όφελος.

Οι αδελφοί ζήτησαν από έναν γέροντα να σταµατήσει τις βαριές δουλειές

του. Εκείνος τους απάντησε: «Σας λέω, παιδιά, ο Αβραάµ έχει λόγο να

µετανοεί που δεν αγωνίστηκε περισσότερο, βλέποντας τα µεγάλα δώρα

του Θεού».

Ο ψαλµωδός το λέει µε τον δικό του τρόπο: «τὸ ἑσπέρας αὐλισθήσεται

κλαυθµὸς καὶ εἰς τὸ πρωΐ ἀγαλλίασις», δηλαδή, αν µένουν δάκρυα το

βράδυ, η χαρά φτάνει µε την αυγή. (Ψαλµός 29, 6).

Ακόµη και το να ζητάµε µια δοκιµασία από τον Θεό είναι πολύ ωφέλιµο

για µας, αλλά ποιος έχει τη δύναµη να το κάνει; Ας έχουµε λοιπόν

τουλάχιστον το θάρρος να παραδοθούµε χωρίς να γκρινιάζουµε, χωρίς να

επαναστατούµε τη στιγµή της πειρασµού ή της δοκιµασίας. Αυτό θα µας

ωφελήσει ήδη πολύ!Ας σκεφτούµε επίσης ότι ο Σωτήρας, ο µόνος αναµάρτητος, υπέφερε

µέχρι και το θάνατο στο σταυρό για να µας σώσει από τόσες δοκιµασίες.

Ας σηκώσει, λοιπόν, ο καθένας µας το µικρό του σταυρό, τουλάχιστον,

µε υποµονή.

« Τῶνδε γὰρ ἀκούσας σοφὸς σοφώτερος ἔσται, ὁ δὲ νοήµων κυβέρνησιν

κτήσεται, νοήσει τε παραβολὴν καὶ σκοτεινὸν λόγον ῥήσεις τε σοφῶν καὶ

αἰνίγµατα.». Με άλλα λόγια, ο µεν σοφός θα ακούσει και θα γίνει

σοφότερος· ο δε έξυπνος θα αποκτήσει σύνεση για να κατανοήσει τα

λόγια των σοφών και το βαθύτερο νόηµά τους ώστε να µπορεί να

διακυβερνά ορθά τη ζωή του και τους άλλους. (Πρ 1, 5)

Α. Κασσιανός