Σ
ήμερα, ΙΒ΄ Κυριακή Ματθαίου, ἑορτάζουμε ἐπίσης τήν Ἀποτομήν τῆς Κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Εἶναι τόσο σημαντική αὐτή ἡ ἑορτή πού νηστεύουμε παρόλο πού εἶναι Κυριακή – μόνο κατάλυση οἴνου καί ἐλαίου ἔχουμε.
Ὁ Ἡρώδης φυλάκισε τόν Ἰωάννη διότι τά λόγια του στιγμάτιζαν τήν ἄτακτη ζωή του καί, φυλακίζοντάς τόν, ἤλπιζε νά τόν κάνει νά σιωπήσει. Ὅμως ἐκεῖνος πού κήρυττε τήν ἀλήθεια ὄντας ἐλεύθερος συνέχιζε νά τό κάνει καί στήν φυλακή. Τίποτα δέν μποροῦσε νά τόν σταματήσει νά ὁμολογεῖ τόν Χριστόν ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ἀλήθεια, καί γι’αὐτό ὀνομάστηκε «ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζον» (Ματθ. ΙΑ΄, 11), δηλαδή «ἀνώτερος μεταξύ ὅλων πού ἔχουν γεννηθεῖ ἕως τώρα ἀπό γυναίκας».
Ὁ Ἡρώδης τόν ἐκτιμοῦσε καί τόν φοβόταν συγχρόνως˚ τόν ἐκτιμοῦσε γιά τήν εὐθύτητά του καί τόν φοβόταν γιά τήν δική του ζωή ἡ ὁποία δέν ἀντιστοιχοῦσε σ’αὐτήν. Ἀλλά κάποιο ἄλλο ἄτομο μισοῦσε τόν Ἰωάννη – αὐτή πού συζοῦσε μέ τόν Ἡρώδη, ἡ Ἡρωδιάς ἡ ὁποία ἤταν ἡ γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ του. Ἐκμεταλλεύτηκε τήν εὐκαιρία τῶν γενεθλιῶν τοῦ Ἡρώδου γιά νά θανατώσει τόν Ἰωάννη. Ὁ Ἡρώδης θά ἔχει πιεῖ καί θά ἔχει φάει περισσότερο ἀπ’ὅσο ἔπρεπε καί ὁ λάγνος χορός τῆς κόρης τῆς Ἡρωδιάδος ἔκανε τό ὑπόλοιπο. Ὁ Ἡρώδης χωρίς νά σκεφθῆ ὀρκίστηκε νά τῆς χαρίσει μέχρι καί τό μισό βασίλειό του. Ἡ κόρη, μέ τήν συμβουλή τῆς διεστραμμένης μητέρας της, ζήτησε τή κεφαλή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου, διότι ἔτσι δέν θά εἶχαν πλέον ἐμπόδιο στήν παράνομη ἕνωσή τους. Ὁ Ἡρώδης λυπήθηκε γι’αὐτήν τήν αἴτηση, ἀλλά ἀφοῦ ἤταν ἄνθρωπος πού τόν τραβοῦσε ἡ ἀλήθεια καί ἡ ἁμαρτία συγχρόνως, ὑποχώρησε στήν αἴτηση. Αὐτή ἡ διφορούμενη στάση στοίχισε τήν ζωή τοῦ Προδρόμου καί ἔδωσε τό ἐλεύθερο στήν ἁμαρτία. Αὐτό ἤταν ἡ περίληψη τῆς περικοπῆς καί ἄς δοῦμε τῶρα τί μάθημα μποροῦμε νά πάρουμε γιά μας.
Μποροῦμε νά πράττουμε ὅπως ἡ Ἡρωδιάς καί νά ἐπιδιδόμαστε στήν ἁμαρτία μέχρι καί τό φόνο. Μποροῦμε νά κάνουμε σάν τόν Ἡρώδη, δηλαδή νά κουτσαίνουμε μέ τά δύο πόδια, ὅπως λέει ὁ Προφήτης Ἡλίας, ἀγαπῶντας τήν ἀλήθεια καί τήν ἁμαρτία συγχρόνως. Ἤ μποροῦμε νά ζοῦμε τελείως γιά τήν ἀλήθεια, δηλαδή γιά τό Θεό. Τό τέλος τῆς κάθε συμπεριφορᾶς μπορεῖ κανεῖς νά τό φανταστεῖ. Σήμερα ἑορτάζουμε τόν πρόδρομον τῆς ἀληθείας, καί θά τόν ἑορτάζουμε ὡς τήν συντέλεια τοῦ κόσμου.
Πρός τό παρόν δέν μᾶς ζητᾶνε μεγάλα ἔργα ἀλλά ἁπλῶς νά ὁμολογοῦμε κάθε μέρα τήν πίστη μας μέσα στόν κόσμο. Αὐτό μπορεῖ νά ἀποτελεῖται ἀπό μικρά πράγματα, τήν ἐνδυμασία μας ἤ τήν νηστεία π.χ., μπροστά σ’αὐτούς πού παίρνουν τήν πλατεία καί εὐρύχωρον ὁδό καί μᾶς ἀποκαλοῦν καθυστερημμένους «παλαιοημερολογῖτες». «Καλόν τό ἅλας˚ ἐάν δέ τό ἅλας μωρανθῆ, ἐν τίνι ἀρτυθήσεται;» λέει τό Εὐαγγέλιο (Λουκ.ΙΔ΄, 34),δηλαδή «Τό ἁλάτι εἶναι καλόν. Ἐάν ὅμως τό ἁλάτι χάση τήν δύναμίν του, τότε μέ τί εἶναι δυνατό νά ἀρτυθῆ αὐτό;» Ἐάν ἐμεῖς, πού πρέπει νά εἴμαστε τό ἁλάτι τῆς γῆς, χαλαρώνουμε λίγο-λίγο σέ μιά εὔκολη καί ἄνετη ζωή, τότε ποιός θά τό κάνει στή θέση μας;
«Ὁ πιστός ἐν ἐλαχίστῳ, καί ἐν πολλῶ πιστός ἐστί» λέει ἐπίσης ὁ Χριστός (Λουκ.ΙΣΤ. 10), δηλαδή «Ἐκεῖνος πού εἶναι πιστός εἰς τό ἐλάχιστον, εἰς τά ὑλικά δηλαδή, αὐτός εἶναι πιστός καί εἰς τά περισσότερα, εἰς τά πνευματικά». Συνεπῶς μή νομίζουμε ὅτι δέν εἶναι τίποτα τό πῶς ντυνόμαστε π.χ., στούς δρόμους ἤ στήν ἐκκλησία. Καί γιά κάθε λόγο θά δώσουμε ἀπολογία!
Ὅλα αὐτά βέβαια μέ ἀφοροῦν καί ἐμένα καί μάλιστα τό παράδειγμα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου μέ ὑποχρεώνει νά σᾶς μιλάω εἰλικρινά, νά σᾶς πῶ τήν ἀλήθεια, ἀκόμη καί ἄν σᾶς δυσαρεστήσω. Δέν πρέπει νά ψάχνω τά χειροκροτήματά σας ἀλλά τήν σωτηρία σας καί ἡ ἀλήθεια δέν λέγεται πάντα εὔκολα.
Πρέπει νά κηρύττω μέ τά λόγια καί τό παράδειγμα, καί ἄν χαλαρώσω θά σκανδαλιστεῖτε. Δέν λέει ἡ Γραφή : «Ὅς δ’ἄν σκανδαλίση ἕνα τῶν μικρῶν τοιοῦτον, τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῶ, ἵνα κρεμασθῆ μύλος ὀνικός ἐπί τόν τράχηλον αὐτοῦ, καί καταποντισθῆ ἐν τῶ πελάγει τῆς θαλάσσης» ; (Ματθ.ΙΗ΄, 6), δηλαδή «Ὅποιος σκανδαλίση καί παρασύρη εἰς τήν ἁμαρτίαν ἕνα ἀπό τούς μικρούς καί ἀπλοϊκούς αὐτούς πού πιστεύουν εἰς ἐμέ, εῖναι προτιμώτερον δι’αὐτόν νά κρεμαστεῖ εἰς τό τράχηλόν του μυλόπετρα καί νά καταποντισθῆ εἰς τήν ἀνοιχτή θάλασσα». Καί ὁ Ἀπόστολος λέει: «μηδεμίαν ἐν μηδενί διδόντες προσκοπήν, ἵνα μή μωμηθῆ ἡ διακονία», δηλαδή «... χωρίς νά δίδωμεν καμμίαν ἀφορμήν σκανδάλου εἰς τίποτε, διά νά μή κατηγορηθῆ εἰς τό ἐλάχιστον ἡ διακονία τοῦ κηρύγματος» (Β΄Κορ. ΣΤ΄, 3).
Αὐτό ἰσχύει γιά μένα σάν ἱερέα, ἀλλά καί κατ’ ἀναλογία τό λέει καί γιά ὅλους σας διότι καί ἐσεῖς πρέπει νά κηρύξετε τήν ἀλήθεια στούς γύρω σας μέ τά λόγια καί μέ τά ἔργα σας.
Εὔχομαι νά μᾶς βοηθήσει Αὐτός πού ἀξιώθηκε νά βαπτίση τόν Ἰησοῦν Χριστόν, ὥστε ὅλη ἡ ζωή μας νά εἶναι σύμφωνη μέ τήν δέσμευση τοῦ βαπτίσματός μας, πού ὑποσχεθήκαμε νά ἀρνηθοῦμε τόν Σατανά καί τά ἔργα του καί νά ἑνωθοῦμε μέ τό Χριστό.
Ἱερομόναχος Κασσιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου