Διά τοῦτο ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν

«Διά τοῦτο ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν...» ( Ματθ. 18,23-35)

«Ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν ὡμοιώθη». Ὡμοιώθη δέν πάει νά πῆ ὅτι εἶναι ἴδια, διότι ὑπάρχουν πάντοτε διαφορές μεταξύ τῆς παραβολῆς καί τῆς ἀληθείας πού στοχεύει, δηλαδή τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. 

Ὁ Κύριος χρησιμοποιεῖ συχνά παραβολές «ὥστε νά χαράξη εὐκολώτερον στό πνεῦμα τῶν ἀκροατῶν, μέ τήν βοήθεια τῶν συγκρίσεων καί τῶν παραδειγμάτων, τό δίδαγμα πού δέν θά μποροῦσαν νά συγκρατήσουν, ἐάν παρουσιάζετο στήν ἁπλότητά του»( Ἁγ. Ἱερώνυμος).

Αὐτός ὁ Βασιλεύς τῆς παραβολῆς εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Βασιλέως τῶν Βασιλευόντων. Οἱ ἐπίγειες Βασιλεῖες δέν εἶναι παρά ἀμυδρά ἀντανάκλασι τῆς Βασιλείας πού «ὑποσχέθηκε σ’ αὐτούς πού Τόν ἀγαποῦν»(Ἰακώβ. 2,5).

Αὐτός ὁ Βασιλεύς ἤθελε  «νά τακτοποιήση τούς λογαριασμούς του μέ τούς ὑπηρέτας του». Αὐτοί οἱ ὑπηρέτες δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό ἐμᾶς τούς πτωχούς ἁμαρτωλούς πού ὑστεροῦμε συνεχῶς στά καθήκοντά μας, καί πού σπαταλοῦμε τά χαρίσματά μας, πού μᾶς παραχωρήθηκαν, ὥστε νά τά καρποφορήσουμε, ὅπως μία ἄλλη παραβολή δηλώνει σαφῶς. Εἴμαστε ἐλεύθεροι σ’αὐτήν τήν ζωή, νά κρίνουμε καί τήν ψυχή μας, τήν φύσι μας  ἀλλά αὐτό δέν θά εἶναι χωρίς συνέπειες, ἐάν παραβαίνουμε τόν νόμον πού μᾶς ἔδωσε γιά τό καλό μας.

Ἕνα ἀπ’αὐτά τά δῶρα εἶναι ἡ εὐσπλαγχνία καί ἀγάπη τοῦ πλησίον πού στοχεύονται σ’ αὐτήν τήν παραβολή. Ἐάν δέν χρησιμοποιοῦμε αὐτά τά δῶρα,(χάρες) ἀλλά καί ἔχουμε περιφρόνησι, σκληρότητα καί ἀδιαφορία ἀπέναντι στόν πλησίον, ἡ τιμή θά εἶναι πολύ ἀκριβή διότι ὁ Κύριος θά μᾶς συμπεριφερθῆ ὅμοια σ’αὐτή τήν ζωή καί στήν ἄλλη αἰωνίως.

Νά προσβάλλης (ὑβρίζης) ἕνα βασιλιᾶ εἶναι χίλιες φορές πιό σοβαρό ἀπό τό νά προσβάλλεις ἕνα σύντροφο, ἕνα σύνδουλο, δηλαδή τόν πλησίον μας, γι’αὐτό ἡ διαφορά τοῦ ποσοῦ στήν παραβολή, δέκα χιλιάδες τάλαντα καί ἑκατό δηνάρια μέ ἄλλα λόγια  οἱ ἁμαρτίες πού διαπράττουμε ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ, καί τό λάθος πού ὁ πλησίον μας μᾶς κάνει εἶναι χωρίς σύγκρισι. 

Ἡ παραβολή εἶναι χαραγμένη γύρω ἀπό τήν συγνώμη. Μᾶς ζητήθηκε νά συγχωροῦμε ὄχι μόνο μέ τά χείλη ἀλλά «ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς».

«Προσέξατε τήν ὑπερβολή τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ! Ὁ δοῦλος ζητᾶ μια ἁπλή προθεσμία (παράτασι). Ὁ Κύριος Του τοῦ τήν παρέχει πολύ περισσότερο ἀπ’ὅτι ζητᾶ! Τοῦ συγχωρεῖ τελείως καί ἀπολύτως ὅλα ὅσα τοῦ χρεωστοῦσε» (Ἅγ.Ἰω.Χρυς.Ὁμιλ.61) 

«Ἔσεστε εὔσπλαγχνο καθώς ὁ πατήρ ἡμῶν εὔσπλαγχνος ἐστί» λέγει ὁ Εὐαγγελιστής. (Λουκ.6,36).

Θά ἔχουμε ποτέ τήν δυνατότητα νά ἀποδώσουμε ὅσα ὁ  Θεός μᾶς ἔχει δώσει; Πολύ περισσότερον ἀκόμη αὐτός ὁ ἀχάριστος δοῦλος; Ἐάν ὅμως  συγχωροῦμε «τίς προσβολές τῶν ἀνθρώπων, ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ ἐπουράνιος  θά μᾶς συγχωρέσει ἐπίσης»(Ματθ. 6,14). Λοιπόν τίποτε πιό εὔκολο νά τακτοποιήσουμε τά χρέη μας: Ἄς συγχωρήσουμε καί θά συγχωρεθοῦμε.

Αὐτό εἶναι τό κεντρικό μήνυμα αὐτῆς τῆς Κυριακῆς.

Ζητοῦμε λογαριασμό ἀκριβῆ ἀπό τόν πλησίον. Καί ἡ εὐσπλαγχνία, ἡ ἐπιείκεια καί ἡ γεναιοδωρία, ποῦ εἶναι;

Ἀπό τήν πλευρά μας, θέλουμε πάντα ὁ Θεός καί ὁ πλησίον νά μᾶς συγχωροῦν.

 Ὑπάρχουν χίλιες περιπτώσεις ἐλαφρυντικές νά ἐπικαλεσθοῦμε. Κούρασι,  παρεξήγησι, λύπη, πόνο κ.λ.π. 

Τί νά ποῦμε περισσότερο γι’ αὐτήν τήν παραβολή πού τό μήνυμα εἶναι τόσο ἁπλό καί χωρίς ἀμφιβολία;

Ἡ ἐλευθερία μας εἶναι χωρίς ἐμπόδιο γιά νά συγχωρέσουμε ἀληθινά. 

 Ἀρχ. Κασσιανός