Kaθῶς οἱ Ἰσραηλίτες ἔβλεπαν ὅτι ὁ Μωϋσής καθυστεροῦσε νά κατέβει ἀπό τό
Ὄρος, ζήτησαν ἀπό τόν Ἀαρών: «ἀνάστηθι καί ποίησον ἡμῖν θεούς, οἱ
προπορεύσονται ἡμῶν· ὁ γάρ Μωϋσής οὗτος ὁ ἄνθρωπος, ὅς ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐκ γῆς
Αἰγύπτου, οὐκ οἴδαμεν τί γέγονεν αὐτῷ» (Ἐξ. λβ́ 1). Ὁ Ἀαρών τούς ἔφτιαξε,
λοιπόν, ἕναν «μόσχο χωνευτό» (Ἐξ. λβ́ 4), ἕνα εἴδωλο, σάν τούς θεούς τῶν ἄλλων
ἐθνῶν. Ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ἄναψε ἐναντίον αὐτοῦ τοῦ "σκληροτρά- χηλου" λαοῦ, ὄχι
ἐξαιτίας τοῦ αἰτήματός τους νά ἔχουν ἕναν ὁρατό Θεό ἁπτό καί καταληπτό, ἀλλά
ἐξαιτίας τοῦ εἰδώλου που κατασκεύασαν.
Metά ἀπό αἰώνες, ὁ Κύριος ὁ Θεός μας πραγματοποίησε ἐπιτέλους αὐτό τό αἴτημα μέ τήν Ἐνσάρκωσή Του καί χαμη- λώνοντας στό δικό μας ἐπίπεδο, προκει- μένου νά μᾶς ὑψώσει στό ἐπίπεδο τοῦ Θεοῦ. Ἔγινε ἕνας Θεός πού προπορεύεται. «Ὅ ἦν ἀπ̉ ἀρχῆς, ὅ ἀκηκόαμεν, ὅ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὅ ἐθεασάμεθα καί αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περί τοῦ λόγου τῆς ζωῆς», λέγει ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης στήν πρώτη του ἐπιστολή (Ά Ἰωάν. 1,1).
Ὁ Σωτῆρας μας ἀνέλαβε ὅλες τίς ἀδυναμίες μας καί φορτώθηκε τίς ἁμαρτίες μας. Ὅταν ἀρρωσταίνουμε, ξέρουμε νά συμπάσχουμε μέ τούς ὑπολοίπους ἀρρώστους, ἐνώ ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ποτέ δέν ἔχει ἀσθενήσει, γνωρίζει ἀφηρημένα τήν ἀσθένεια. Ὁ Θεός μας, λοιπόν, δέν εἶναι μόνο ἕνας Θεός πού προπορεύεται, ἀλλά εἶναι καί ἐλεήμων, καθώς μέ τήν ἐνσάρκωσή Του, δοκίμασε ὅλους τούς ἀνθρώπινους πόνους. «Ἐπιστρέψατε καί ἴδετε εἰ ἐστίν ἄλγος κατά τό ἄλγος μου, ὅ ἐγεννήθη» (Θρήνοι Ἰερεμίου ά 12).
«Ὁ στεγάζων ἐν ὕδασι τά ὑπερώα αὐτοῦ, ὁ τιθείς νέφη τήν επίβασιν αὐτοῦ, ὁ περιπατῶν ἐπί πτερύγων ἀνέμων» (Ψαλμοί 104, 3), εἶναι μερικές ἀπό τίς εἰκόνες πού ἐκφράζουν τήν ∆όξα καί τήν Λαμπρότητα τοῦ Ὑψίστου, κατά τήν Ταπείνωσή Του «κεκοπιακώς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπί τῇ πηγῇ» (Ἰωάν. δ́ 6).
Τί παραπάνω θά μποροῦσε νά κάνει ὁ Χριστός γιά ἐμᾶς; Πώς θά μποροῦσε νά ἐκφράσει καί νά δείξει περισσότερο τήν ἀπέραντη Ἀγάπη Του γιά τό πλάσμα Του; «Τίς Θεός ὥσπερ σύ; ἐξαίρων ἀνομίας καί ὑπερβαίνων ἀσεβείας τοῖς καταλοίποις τῆς κληρονομίας αὐτοῦ καί οὐ συνέσχεν εἰς μαρτύριον ὀργήν αὐτοῦ, ὅτι θελητής ἐλέους ἐστίν (Μιχ. ζ́ 18).
Ἀκόμα καί ἄν ὁ Χριστός δέν εἶναι πιά ὁρατά ἐνσαρκωμένος ἀνάμεσά μας, Τόν βλέπουμε στίς Ἅγιες Εἰκόνες Του καί Τόν κοινωνοῦμε μέσω τῶν Τιμίων ∆ώρων, ὑπό τήν μορφή ἄρτου καί οἴνου, ἔχοντας ὑπόψιν τίς ἀδυναμίες μας καί ἀναμέ- νοντας τήν ἔνδοξη ἐπιστροφή Του, ὅπου θά Τόν βλέπουμε αἰωνίως στήν ἀνθρώπινη φύση Του καί ὅπου ἡ ἀνθρώπινη φύση μας, θά ἀπελευθερωθεῖ ἀπό ὅλα τά ἐμπόδια καί θά θεωθεῖ.
Ἀρχιμανδρίτης Κασσιανός
Metά ἀπό αἰώνες, ὁ Κύριος ὁ Θεός μας πραγματοποίησε ἐπιτέλους αὐτό τό αἴτημα μέ τήν Ἐνσάρκωσή Του καί χαμη- λώνοντας στό δικό μας ἐπίπεδο, προκει- μένου νά μᾶς ὑψώσει στό ἐπίπεδο τοῦ Θεοῦ. Ἔγινε ἕνας Θεός πού προπορεύεται. «Ὅ ἦν ἀπ̉ ἀρχῆς, ὅ ἀκηκόαμεν, ὅ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὅ ἐθεασάμεθα καί αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περί τοῦ λόγου τῆς ζωῆς», λέγει ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης στήν πρώτη του ἐπιστολή (Ά Ἰωάν. 1,1).
Ὁ Σωτῆρας μας ἀνέλαβε ὅλες τίς ἀδυναμίες μας καί φορτώθηκε τίς ἁμαρτίες μας. Ὅταν ἀρρωσταίνουμε, ξέρουμε νά συμπάσχουμε μέ τούς ὑπολοίπους ἀρρώστους, ἐνώ ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ποτέ δέν ἔχει ἀσθενήσει, γνωρίζει ἀφηρημένα τήν ἀσθένεια. Ὁ Θεός μας, λοιπόν, δέν εἶναι μόνο ἕνας Θεός πού προπορεύεται, ἀλλά εἶναι καί ἐλεήμων, καθώς μέ τήν ἐνσάρκωσή Του, δοκίμασε ὅλους τούς ἀνθρώπινους πόνους. «Ἐπιστρέψατε καί ἴδετε εἰ ἐστίν ἄλγος κατά τό ἄλγος μου, ὅ ἐγεννήθη» (Θρήνοι Ἰερεμίου ά 12).
«Ὁ στεγάζων ἐν ὕδασι τά ὑπερώα αὐτοῦ, ὁ τιθείς νέφη τήν επίβασιν αὐτοῦ, ὁ περιπατῶν ἐπί πτερύγων ἀνέμων» (Ψαλμοί 104, 3), εἶναι μερικές ἀπό τίς εἰκόνες πού ἐκφράζουν τήν ∆όξα καί τήν Λαμπρότητα τοῦ Ὑψίστου, κατά τήν Ταπείνωσή Του «κεκοπιακώς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπί τῇ πηγῇ» (Ἰωάν. δ́ 6).
Τί παραπάνω θά μποροῦσε νά κάνει ὁ Χριστός γιά ἐμᾶς; Πώς θά μποροῦσε νά ἐκφράσει καί νά δείξει περισσότερο τήν ἀπέραντη Ἀγάπη Του γιά τό πλάσμα Του; «Τίς Θεός ὥσπερ σύ; ἐξαίρων ἀνομίας καί ὑπερβαίνων ἀσεβείας τοῖς καταλοίποις τῆς κληρονομίας αὐτοῦ καί οὐ συνέσχεν εἰς μαρτύριον ὀργήν αὐτοῦ, ὅτι θελητής ἐλέους ἐστίν (Μιχ. ζ́ 18).
Ἀκόμα καί ἄν ὁ Χριστός δέν εἶναι πιά ὁρατά ἐνσαρκωμένος ἀνάμεσά μας, Τόν βλέπουμε στίς Ἅγιες Εἰκόνες Του καί Τόν κοινωνοῦμε μέσω τῶν Τιμίων ∆ώρων, ὑπό τήν μορφή ἄρτου καί οἴνου, ἔχοντας ὑπόψιν τίς ἀδυναμίες μας καί ἀναμέ- νοντας τήν ἔνδοξη ἐπιστροφή Του, ὅπου θά Τόν βλέπουμε αἰωνίως στήν ἀνθρώπινη φύση Του καί ὅπου ἡ ἀνθρώπινη φύση μας, θά ἀπελευθερωθεῖ ἀπό ὅλα τά ἐμπόδια καί θά θεωθεῖ.
Ἀρχιμανδρίτης Κασσιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου