Η ΙΔΑΝΙΚΉ ΗΓΟΥΜΈΝΗ

Ὅταν ὁ Φωκάς εἶχε ἀνέβει στήν αὐτοκρατορία (602-610), πολύ αἷμα χύθηκε. Ἕνας ἅγιος μοναχός ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη, γογγύζοντας γιά αὐτές τίς ὠμότητες, παραπονέθηκε στό Θεό, μέ τήν παρρησία πού εἶχε ἐξαιτίας τῆς ἁπλότητος του: « Κύριε, εἶπε, γιατί ἔδωσες τέτοιο βασιλιά στό λαό Σου; » Ἄκουσε μιά φωνή πού τοῦ εἶπε: « Γιατί δέν μπόρεσα νά βρῶ χειρότερο ».!
Αὐτό τό διήγημα μᾶς δείχνει ὅτι οἱ βλέψεις τοῦ Θεοῦ δέν συνδυάζονται πάντα μέ τίς δικές μας βλέψεις. Ὁ Θεός θέλει μόνο τήν σωτηρία μας ἐνῶ ἐμείς κοιτάζουμε ὡς ἐπί τό πλεῖστον μόνο τό βόλεμά μας καί νά κάνουμε τό δικό μας θέλημα. !
Δέν κάνουμε ὑπαινιγμό στήν ἡγουμένη μας, ἡ ὁποία εἶναι ὑπεράνω πάσης ὑποψίας. Ἁπλῶς νά ξέρουμε ὅτι ἔχουμε τόν προϊστάμενο που ἀξίζουν οἱ ἁμαρτίες μας.!
Σ’αὐτόν πού ἔχει καθαρισθεῖ ἀπό τά πάθη του, ὁ κάθε ἡγούμενος τοῦ ταιριάζει. Ἁντίθετα, ὅποιος κυριεύεται ἀπό τά πάθη δέν μπορεί νά ὑποταχτεῖ σέ κανένα ἡγούμενο. Πάντα ἔχει κάτι νά κρίνει καί μοιάζει μέ τόν μοναχό πού βλέπουμε στήν ἐξῆς ἱστορία:!
Ἕνας ἀδελφός εἶπε σ’ ἕνα μεγάλο γέροντα: « Ἀββᾶ, θά ἤθελα νά βρῶ ἕνα γέροντα πού μέ βολεύει καί νά πεθάνω μαζί του». Ὁ ἀββᾶς τοῦ λέει: «Πώ πώ ! Αὐτή εἶναι μιά καλή ἀναζήτηση, κύριε ! » Ἀλλά ὁ μοναχός νομίζει ὅτι καλά μίλησε καί δέν ἔδωσε προσοχή στήν ἀπάντηση τοῦ Γέροντα. Βλέποντας ὁ Γέροντας ὅτι ὁ ὑποτακτικός δέν καταλαβαίνει ὅτι τόν κοροϊδεύει, τοῦ λέει: « Λοιπόν, ἐάν βρεῖς ἕνα γέροντα σύμφωνα μέ τό θέλημά σου, θέλεις νά μείνεις μαζί του; » «Ναί, ἀπαντάει ὁ ὑποτακτικός, ἀκριβῶς αὐτό θέλω. » Ὁ γέροντας τοῦ λέει: « Μήπως δέν εἶναι γιά νά ἀκολουθεῖς τό θέλημα τοῦ γέροντα ἀλλά νά ἀκολουθεῖ αὐτός τό δικό σου, καί νά ἔχεις τήν ἡσυχία σου; » Τότε ὁ ἀδελφός κατάλαβε τί εἶπε καί γονάτισε κάτω λέγοντας: « Συγχώρεσέ με, πίστευα ὅτι ἔλεγα κάτι καλό ἐνῶ δέν εἶναι ἔτσι.»I
Στό πρόσωπο τῆς ἡγουμένης, πρέπει νά βλέπουμε τόν Χριστόν ὁ Ὁποῖος ποιεῖ καί ὁμιλεῖ διά μέσου αὐτῆς. Εἶναι ὅπως ἡ εἰκόνα, στήν ὁποία εἶναι παρών ὁ Χριστός. Ἐάν ἡ εἰκόνα εἶναι χαλασμένη καί μαυρισμένη ἀπό τήν πολυκαιρία, δέν ἔχει σημασία! Ἡ θεία Χάρις πάντα κοινωνεῖται διά μέσου αὐτῆς τῆς εἰκόνος, γιά ὅποιον προσεύχεται μέ πίστη μπροστά της.!

Μποροῦμε νά ποῦμε τό ἴδιο γιά τό Εὐαγγέλιο. Ἐάν ἕνα εὐαγγέλιο ἔχει σχισμένες καί λερωμένες σελίδες, ἤ ἀκόμα καί τυπογραφικά λάθη, δέν παύει νά εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ.!
Ἄλλο παράδειγμα : τό νά προσεύχεται κανείς μέ μεταχειρισμένο καί βρώμικο κομποσχοίνι ἤ μέ καινούργιο, δέν ἀλλάζει τίποτα στήν ἀξία τῆς προσευχῆς.!
Ἕνα τελευταῖο παράδειγμα: ἐάν ὁ ἱερέας φοράει μπαλωμένα ἄμφια, ἐάν εἶναι λίγο βαρύκοος ἤ προφέρει ἀδέξια τίς εὐχές, ποιά σημασία ἔχει;!
Ὅποια βλέπει μόνο αὐτές τίς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες καί ἀτέλειες στό πρόσωπο τῆς ἡγουμένης, τοῦ ἱερέως, στίς εἰκόνες κλπ... δέν θά προοδεύσει ποτέ στή πνευματική ζωή καί θά μείνει μοναχή μόνο μέ τό ράσσο.!
Μετά ἀπό αὐτές τίς ἐπιπλήξεις, ἄλλη μία ἱστορία, παρηγοριτική γιά μᾶς πού εἴμαστε τόσο εὐαίσθητοι καί εὔθικτοι:!
Ρώτησα ἕνα γέροντα: Πάτερ, ἐάν βρεθεῖ λίγο ἀπό τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μέσα σ’ ἕναν ἄνθρωπο, δέν θά σωθεῖ ἐκείνες τίς ἡμέρες; Μοῦ ἀπάντησε: «Ναί. Δέν ἄκουσες τί εἶπε ὁ Προφἠτης: «Οὔτως λέγει Κύριος· ὅν τρόπον εὑρεθήσεται ὁ ρώξ ἐν τῷ βότρυϊ καί ἐροῦσι· μή λυμήνῃ αὐτόν, ὅτι εὐλογία ἐστίν ἐν αὐτῷ, οὔτως ποιήσω ἕνεκεν τοῦ δουλεύοντός μοι, τούτου ἕνεκεν οὐ μή ἀπολέσω πάντας. » («Οὕτω λέγει ὁ Κύριος· «καθώς ὅταν εὑρίσκηται γλεῦκος εἰς τήν σταφύλην καί λέγουν ‘μή καταστρέφῃς, διότι εἶναι εὐλογία εἰς αὐτήν’, οὕτῳ θά κάμω πρός χάριν τοῦ δούλου μου, διά νά μή ἐξολοθρεύσω τό σύνολον»). (Ἠσαϊα 65, 8).I
«Ἐκείνες οἱ ἡμέρες» εἶναι αὐτές τῆς πνευματικῆς ἐλλείψεως πού ζοῦμε σήμερα. !

!

Ἄρχιμ. Κασσιανός.