Xωρίς τήν ἄδεια (ἔγκριση) τοῦ Θεοῦ, ὁ διάβολος δέν μπορεῖ νά μᾶς πειράξει, ὅπως βλέπουμε γιά παράδειγμα στήν ἱστορία τοῦ Ἰώβ. «Τότε εἶπεν Κύριος τῷ διαβόλῳ· ἰδού πάντα, ὅσα ἐστίν αὐτῷ, δίδωμι ἐν τῇ χειρί σου, ἀλλ ̓ αὐτοῦ μή ἅψη» (Ἰώβ α ́ 12). Ἀφοῦ ἐπιτέ- θηκε σέ ὅλη τήν περιουσία του, ὁ πονηρός ἐν τέλει ρώτησε ἄν μπορεῖ ἐπίσης νά ἐπιβου- λευθεῖ καί τή ζωή τοῦ Ἰώβ: «Εἶπε δέ ὁ Κύριος τῷ διαβόλῳ· ἰδού παραδίδωμι σοι αὐτόν, μόνον τήν ψυχήν αὐτοῦ διαφύλαξον» (Ἰώβ β ́ 6).
Ὁ Θεός ἐπιτρέπει αὐτές τίς δοκιμασίες προκει- μένου νά φέρει στό φῶς αὐτό πού πραγματικά
βρίσκεται βαθειά μέσα μας. Ἡ πίστη μας, ἡ ἀγάπη μας, ἡ γενναιοδωρία μας εἶναι ἀληθινά ἀγνές ἤ εἶναι στήν πραγματικότητα μιά ἐγω- κεντρική ἀναζήτηση τοῦ ἑαυτοῦ μας; Ἡ δοκι- μασία θά τό δείξει.
Πρίν τόν Θεῖο Πάθος, ὁ Πειρασμός ζήτησε ἐπίσης νά πειράξει τούς Ἀποστόλους: «Ἰδού ὁ
σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ συνιᾶσαι ὡς τόν σῖτον» (Λουκ. κβ ́ 31). Λίγο νωρίτερα, ὁ Κύριος εἴχε πεῖ· «ὑμεῖς δέ ἐστε οἱ διαμεμενηκότες μετ ̓ ἐμοῦ ἐν τοῖς πειρασμοῖς μου» (Λουκ. κβ ́ 28). Αὐτό δείχνει ὅτι οἱ Ἀπόστολοι εἶχαν περάσει κάποιους πειρασμούς, ἀλλά ὅταν ὁ ἄνεμος φύσηξε πιό δυνατά, τή στιγμή τοῦ θείου Πάθους, οἱ ἀδυναμίες τους βγήκαν στήν ἐπιφά- νεια: ὁ Πέτρος ἀρνήθηκε τρεῖς φορές τόν Χρι- στό, οἱ ὑπόλοιποι ἔφυγαν ἐξαιτίας τοῦ φόβου τους καί μόνο ὁ Ἰωάννης, ὁ ἀγαπημένος μαθη- τής, καί μερικές γυναῖκες ἔμειναν πιστοί.
Πολύ νωρίτερα ἀπό τό Θεῖο Πάθος, κάποιοι ἀποστατοῦσαν καί ἔβρισκαν τά λόγια τοῦ Μεσ-
σία σκληρά, διότι δέν ἀνταποκρίνονταν στίς προσδοκίες τους. «Ἐκ τούτου πολλοί ἀπῆλθον ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, εἰς τά ὀπίσω καί οὐκέτι μετ ̓ αὐτοῦ περιεπάτουν» (Ἰωάν. στ ́ 66).
Τά χειρότερα ἐγκλήματα καί οἱ χειρότερες δια- στροφές διαπράττονται στόν σύγχρονο κόσμο·
«ὅτι εἰ ἐν τῷ ὑγρῷ ξύλῳ ταῦτα ποιοῦσιν, ἐν τῷ ξηρῷ τί γένηται;» (Λουκ. κγ ́ 31). Ὁ σύγχρονος κόσμος ἀποτελεῖ αὐτό τό ξερό ξύλο, στό ὁποῖο
δέν ὑπάρχει πλέον κανένας χυμός, ἀπό τό ὁποῖο δηλαδή, λείπει ἡ Θεία Χάρη.
Στά Σόδομα καί τά Γόμορα συνέβαιναν πάνω - κάτω τά ἴδια μέ αὐτά πού συμβαίνουν στίς μέ-
ρες μας. Τό ξέρω ὅτι εἶναι δύσκολο νά προφη- τεύουμε, κυρίως ὅταν πρόκειται γιά τό μέλλον, ὅπως ἔλεγε κάποιος. Ἀναρωτιέμαι, ὅμως, ἄν ὑπάρχουν ἀκόμη πενήντα δίκαιοι πού θά μπορέσουν νά ἀποτρέψουν τήν ἀναπόφευκτη τιμωρία σέ αὐτόν τόν κόσμο τῆς ἁμαρτίας, «ὅτι ὑψώθη ἡ κραυγή αὐτῶν ἔναντι Κυρίου» (Γεν. ιθ ́ 13).
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλάει καθαρά γιά ὅλα αὐτά στήν δεύτερη Ἐπιστολή του πρός Θεσσα-
λονικεῖς· «Μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατά μηδένα τρόπον· ὅτι ἐάν μή ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον... τό γάρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας... καί ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυ- μένοις, ἀνθ ̓ ὧν τήν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τό σωθῆναι αὐτούς» (Β ́ Θεσ. β ́ 3- 10). Ἐπίσης, στό Ευαγγέλιο ἀναφέρει: «Πλήν ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐλθών ἆρα εὑρήσει τήν πίστην ἐπί τῆς γῆς;» (Λουκ. ιη ́ 8).
Οἱ παλαιότεροι προφήτευαν ὅτι στίς τελευ- ταῖες γενεές θά δοθοῦν ἀδύναμα "φτερά" καί
ὅτι ὅσοι θά σωθοῦν, θά φθάσουν στήν ἀπέναντι "ὄχθη" μέ πολύ κόπο. Ἀπό τήν πλευρά μου, ὁ ρόλος μου δέν εἶναι νά κρίνω καί νά ἀναλύω τά ὅσα συμβαίνουν ἐπί τοῦ παρόντος, ἀλλά νά ἀγωνίζομαι γιά τή σωτηρία μου καί νά προ- σεύχομαι γιά ἐκείνους πού δοκιμάζονται, ὅπως ἔκανε ὁ Κύριος γιά τούς μαθητές Του· «ἐγώ δέ ἐδεήθην περί σοῦ, ἵνα μή ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου» (Λουκ. κβ ́ 32).
Εἶναι ἡ ὥρα ποῦ ἡ Ἐκκλησία, ἡ Νύμφη τοῦ Χρι- στοῦ, λέει ἐπίσης «οἱ πρός ὑμᾶς πάντες παραπορευόμενοι ὁδόν, ἐπιστρέψατε καί ἴδετε εἰ ἔστιν ἄλγος κατά τό ἄλγος μου, ὅ ἐγεννήθη· φθεγξάμενος ἐν ἐμοί ἐταπείνωσέ με Κύριος ἐν ἡμέρα ὀργῆς θυμοῦ αὐτοῦ» (Θρήνοι Ἱερ. α ́ 12).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου