Στην Παλαιά Διαθήκη μας παρουσιάζεται η ιστορία της Άννας της Στείρας (Α’ Σαμουήλ 1,1-2,10). Θα ήθελα να σταθώ εδώ λίγο, γιατί η Αγία Γραφή μας χρησιμεύει ως οδηγός στο δρόμο μας και φωτίζει τα γεγονότα της ζωής μας.
Ποια είναι τα πρόσωπα σε αυτή την αφήγηση; Είναι η Άννα η στείρα, η αντίζηλος της, η Φεννάνα, που την περιφρονούσε, ο σύζυγος τους Ελκανά, που αγαπούσε την Άννα πάνω απ' όλα, ο ιερέας Ηλί, ο οποίος έκρινε κατά τα φαινόμενα, και τέλος ο Θεός που μόνο Εκείνος βλέπει τα τρίσβαθα της καρδιάς του καθενός.
Η Άννα, καταρρακωμένη από την πίκρα της που δεν μπορούσε να κάνει παιδιά και που την περιφρονούσαν, πήγε στον Ναό για να προσευχηθεί στον Κύριο, τη μόνη της ελπίδα. Έδωσε όρκο: « ̓ Αδωναΐ Κύριε ̓ Ελωὲ Σαβαώθ, ἐὰν ἐπιβλέπων ἐπιβλέψῃς ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης σου καὶ μνησθῇς μου καὶ δῷς τῇ δούλῃ σου σπέρμα ἀνδρῶν, καὶ δώσω αὐτὸν ἐνώπιόν σου δοτὸν...». Ο ιερέας Ηλί την παρακολουθούσε. Βλέποντας ότι δεν προσευχόταν μεγαλοφώνως, όπως ήταν το έθιμο τότε, και ότι τα χείλη της κινούνταν σιωπηλά, νόμιζε ότι ήταν μεθυσμένη, την έκρινε βασιζόμενος στα φαινόμενα. Ο Θεός, ωστόσο, που βλέπει τα βάθη της καρδιάς όλων μας, άκουσε τη σιωπηλή κραυγή της Άννας.
Η Άννα, ζητώντας συγγνώμη, εξήγησε στον Ηλί τον πόνο της, ο οποίος τελικά την παρηγόρησε, διορθώνοντας την κρίση του και της είπε: «Πορεύου εἰς εἰρήνην· ὁ ΘεὸςἸσραὴλδώῃσοιπᾶναἴτημάσου,ὃᾐτήσωπαῤαὐτοῦ».
Παρηγορημένη, η Άννα έφυγε και τεκνοποίησε μέσα σε εκείνο το χρόνο τον γιο της, Σαμουήλ.
Αφού είχε απογαλακτισθεί ο γιος της, η Άννα επέστρεψε στο Ναό για να προσευχηθεί. Αυτή τη φορά, όχι πλέον με πικρία, αλλά με χαρά: «Εστερεώθη ἡ καρδία μου ἐν Κυρίῳ, ὑψώθη κέρας μου ἐν Θεῷ μου· ἐπλατύνθη ἐπ ̓ ἐχθρούς μου τὸ στόμα μου, εὐφράνθην ἐν σωτηρίᾳ σου. Οτι οὐκ ἔστιν ἅγιος ὡς Κύριος, καὶ οὐκ ἔστι δίκαιος ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν· οὐκ ἔστιν ἅγιος πλήν σου. Μὴ καυχᾶσθε, καὶ μὴ λαλεῖτε ὑψηλά, μὴ ἐξελθέτω μεγαλορρημοσύνη ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν, ὅτι Θεὸς γνώσεων Κύριος καὶ Θεὸς ἑτοιμάζων ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ.Τόξον δυνατῶν ἠσθένησε, καὶ ἀσθενοῦντες περιεζώσαντο δύναμιν·».
Ποια διδάγματα μπορούμε να αποκομίσουμε από αυτή την ιστορία; Για τα παιδιά της Φεννάνα, την οποία η φύση είχε προικίσει με γονιμότητα, δεν γνωρίζουμε ούτε καν τα ονόματά τους, ενώ ο Σαμουήλ, το παιδί της Άννας, έγινε ένας μεγάλος προφήτης.
Αργότερα, η ιστορία μας λέει για τους γιους του Ηλί, οι οποίοι κατέληξαν διεστραμμένοι επειδή ήταν ανεπαρκώς παιδαγωγημένοι, λόγω της δειλίας του πατέρα τους. Ο Θεός προκάλεσε τον θάνατο του πατέρα και των υιών του ως προειδοποιητικό σημάδι!
Ο Σαμουήλ, δε, ήταν εκείνος που συνάντησε ο Σαούλ όταν έψαχνε για τα παραστρατισμένα γαϊδούρια του πατέρα του. «῟Ωδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν...». (Αποκάλυψη 13,18)
Αν αναλύσουμε βαθύτερα την ιστορία της Άννας, σίγουρα θα βρούμε άλλα διδάγματα, αλλά όπως λέει ο μέγας Χρυσόστομος: «Δεν είναι χρέος μου να σας διδάξω τα πάντα, είναι δικό σας χρέος να εργάζεστε και να αναζητάτε, για να μην γίνετε πολύ οκνηροί», (Επεξήγηση της επιστολής προς Ρωμαίους Α’) ή αλλού: «Γιατί να κάνετε ερωτήσεις, χωρίς να δίνετε την απάντηση; Για να συνηθίσετε να μην έχετε κάθε φορά εύπεπτη τροφή και να αναζητάτε εσείς οι ίδιοι, μέσα στις σας σκέψεις σας, το κλειδί για τα ερωτήματα που σας απασχολούν», (Ομιλία 1 περί των ονομάτων).
Αρχιμανδρίτης Κασσιανός
μετάφραση : Artemis Couroupaki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου