Ο πάτερ Νταρμπουά προχωρούσε στο δρόμο:
«Θα γίνω επίσκοπος», μου είπε μια μέρα, «και εσύ δεν θα γίνεις.»
«Γιατί το λέτε αυτό;», του είπα.
«Επειδή περπατάς ευθεία μπροστά χωρίς να ανησυχείς για τα εμπόδια. Οι τοπογράφοι ισχυρίζονται ότι η ευθεία γραμμή είναι η συντομότερη διαδρομή από το ένα σημείο στο άλλο. Είναι ανόητοι. Η καμπύλη γραμμή είναι η συντομότερη. Πηγαίνοντας γύρω από τα εμπόδια, δεν κινδυνεύεις να φας το κεφάλι σου και πετυχαίνεις το στόχο σου.»
«Από κάποια άποψη», απάντησα, «έχετε δίκιο. Αλλά δεν είμαι τόσο πεπεισμένος ότι ακολουθώντας την καμπύλη γραμμή, δεν περπατάς σαν το φίδι. Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για να περπατάει έτσι. Η ευθεία γραμμή είναι η καλύτερη και η πιο ενάρετη.»
Ο Νταρμπουά είχε έρθει στο Παρίσι, βεβαρυμμένος από τα αναθέματα του επισκόπου του, Παρισί, του τότε επισκόπου του Λανγκρέ. Φτάνοντας στο Παρίσι, ο Νταρμπουά εργαζόταν κάθε μέρα στο τυπογραφείο του Μίνιε. Μυήθηκε στον καλό Τύπο και έκανε ακόμη και μια λαμπρή περιγραφή του πρώτου μου τόμου στην εφημερίδα Ανταποκριτής (Λε Κορεσποντάν).
Ο Αρχιεπίσκοπος Σιμπούρ τον δέχτηκε στον κλήρο του και τον διόρισε εφημέριο λυκείου. Από εκεί μεταπήδησε στην αρχιεπισκοπή αφού έκαψε θυμίαμα προς τιμήν του Κυρίου και Διδασκάλου. Από τότε έγινε επίσκοπος. Έφτασε να γίνει ακόμη και αρχιεπίσκοπος Παρισιού. Είχε δίκιο όταν μου είπε ότι θα γινόταν επίσκοπος. Μόνο που δεν είχε προβλέψει την Κομμούνα και τη σφαίρα που τον σκότωσε στη φυλακή Λα Ροκέτ. Αυτή είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος. Θα προτιμούσα να μην είχα φορέσει την επισκοπική μίτρα, παρά να με πήγαιναν στη Λα Ροκέτ για εκτέλεση.
Από το: «W. Guéttée: Αναμνήσεις ενός Ρωμαίου ιερέα που έγινε ιερέας ορθόδοξος. »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου