«Ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου μέ καταστρέφει»

Θα ξεκινήσω με το τέλος και να τελειώνουν με την αρχή.

Ὁ στάρετς Ἀμβρόσιος τῆς Ὄπτινα ἔγραφε : "Γνώριζε πῶς τίς ἔσχατες μέρες, θά ἔρθουν δύσκολες στιγμές... στούς θρόνους τῶν Ἱεραρχῶν καί στά μοναστήρια...Δέν θά εἶναι πλέον δυνατόν νά βρεῖς ἀνθρώπους στέρεους καί ἔμπειρους στήν πνευματική ζωή".

Συμβαίνει ἕνα ἀπό τά τρία πράγματα. Ἤ ὑπάρχουν πάντα ἱεραρχές πού ἔχουν ὁρίσει τήν διπλωματία ὡς ἀρετή, ἤ δέν διανύουμε ἀκόμη τήν περίοδο πού περιγράφει παραπάνω ὁ στάρετς Ἄμβρόσιος, ἤ ἁπλά ὅτι ὁ στάρετς Ἀμβρόσιος ἁπατᾶται. Δέν εἶμαι ἐγώ αὐτός πού θά κρίνει τούς ἄλλους, οἱ πράξεις τους θά τούς κρίνουν.

Αὐτές τίς μέρες ἑορτάζουμε τήν Ἀποτομή τῆς Κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Ἐκεῖνος δέν γνώρισε τήν διπλωματία, οὔτε ἀποδέχτηκε κάποια ὀμάδα προσώπων, κάτι πού τοῦ κόστισε στό τέλος τή ζωή καί τόν ὕψωσε ὅμως στόν Οὐρανό. Ἐκεῖνος πού "δέν ἦταν ἄξιος νά λύσει τά ὑποδήματα τοῦ Κυρίου", περπατοῦσε τόν δρόμο Του μέ ἀντίτιμο τήν ζωή Του. Κυρίως, ὅμως, σκέφτομαι τό γεγονός πού ὁ Κύριος ἔδιωξε τούς ἐμπόρους ἀπό τόν Ναό. Ἦταν ἡ μοναδική φορά πού χρησιμοποίησε τήν βία καί αὐτό γιά ἕναν ἀνώτερο σκοπό, τήν Δόξα τοῦ Πατρός Του. Παρ ̓ ὅλα αὐτά, ἐπρόκειτο ἁπλά γιά φτωχούς ἐμπόρους, πού ἀσκοῦσαν τό ἐμπόριό τους ἐπωφελούμενοι τόν Ναό.

Ὅταν σήμερα βλέπουμε, ὄχι ἁπλούς ἐμπόρους, ἀλλά Ἐπισκόπους νά καταστρέφουν, χωρίς φόβο Θεοῦ, τόν Ναό τοῦ Θεοῦ προκειμένου νά πωλήσουν τόν ἱερό χῶρο πάνω στόν ὁποῖον οἰκοδομήθηκε ἡ Ἐκκλησία, δέν μποροῦμε παρά νά ἀναρωτηθοῦμε ἄν βρισκόμαστε γιά τά καλά στούς ἐσχάτους χρόνους.

Πού εἶναι ὁ Ἅγιος Νεκτάριος πού ραπίζει αὐτούς τούς βέβηλους καί αὐτούς τούς σιμωνιακούς; Τά εἴδαμε ὅλα, ἀλλά ἔλειπε ἀκόμα ἕνα μάλλον: «τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώ- σεως τό ῥηθέν διά Δανιήλ τοῦ προφήτου ἑστώς ἐν τόπῳ ἁγίῳ» (Ματθ. κδ ́ 15). Σέ κάθε περίπτωση, πρόκειται γιά βδέλυγμα ἐξαιτίας τοῦ ὁποίου ὅλος ὁ κόσμος ἔχει σκανδα- λισθεῖ, ἀκόμα καί αὐτοί πού βρίσκονται ἀπ' ἔξω! «Ἀνένδεκτόν ἐστι τοῦ μή ἐλθεῖν τά σκάνδαλα ̇ οὐαί δέ δι' οὗ ἔρχεται»! (Λουκ. ιζ ́ 1)

Ο ̔λοκληρώνω μέ αὐτό τό κείμενο: «Τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Ἐφέσῳ ἐκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ὁ κρατῶν τούς ἑπτά ἀστέρας ἐν τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ, ὁ περιπατῶν ἐν μέσῳ τῶν ἑπτά λυχνιῶν τῶν χρυσῶν· οἶδα τά ἔργα σου καί τόν κόπον σου καί τήν ὑπομονήν σου, καί ὅτι οὐ δύνῃ βαστάσαι κακούς, καί ἐπείρασας τούς λέγοντας ἑαυτούς ἀποστόλους εἶναι, καί οὐκ εἰσί, καί εὗρες αὐτούς ψευδεῖς· καί ὑπομονήν ἔχεις, καί ἐβάστασας διά τό ὄνομά μου, καί οὐ κεκοπίακας. Ἀλλά ἔχω κατά σοῦ, ὅτι τήν ἀγάπην σου τήν πρώτην ἀφῆκας. Μνημόνευε οὖν πόθεν πέπτωκας, καί μετανόησον καί τά πρῶτα ἔργα ποίησον· εἰ δὲ μή, ἔρχομαί σοι ταχύ καί κινήσω τήν λυχνίαν σου ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆς, ἐάν μή μετανοήσῃς. Ἀλλά τοῦτο ἔχεις, ὅτι μισεῖς τά ἔργα τῶν Νικολαϊτῶν, ἃ κἀγώ μισῶ» (Ἀποκ. β ́ 1-6). Ὁ νοών νοεῖτο !