«ΜΕΛΑΙΝΑ ΕΙΜΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΚΑΛΗ»

(Ἆσμα ἀσμάτων Α΄,5)

"Μαύρη εἶμαι ἀλλά ὡραία": Αὐτά τά λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς δέν ταιριάζουν εἰδικά στήν Ἐκκλησία τῆς δικῆς μας ἐποχῆς; "Μαυρισμένη", ὅπως λέει πιό κάτω τό Ἆσμα ἀσμάτων, "ἀπό τόν ἥλιο", δηλαδή ἀπό τούς ποικίλους πειρασμούς, ἐν τούτοις παραμένει ὡραία.

Στήν Ρωσσία ὅπου ζοῦν ἕνα μεγάλο μέρος τῶν πιστῶν μας, ἡ Ἐκκλησία ἐπιβιώνει καταδιωγμένη μέ περισσότερη ἐξεζητημένη σκληρότητα καί ὠμότητα ἀπό τόν καιρό τῶν πρώτων χριστιανῶν. 

Στήν Ἑλλάδα οἱ πιστοί διώκονται ἐδώ καί μισό αἰώνα ἀπό τούς ψευδαλδέλφους. Σ’αὐτούς ταιριάζει ἡ γερμανική παροιμία πού λέει: «Ἐάν δέν θέλεις νά εἶσαι ἀδελφός μου, τότε θά σοῦ σπάσω τό κεφάλι».

Οἱ πιστοί στήν Δύση εἶναι σπαρμένοι ἐδώ καί ἐκεί σ’ἕνα κόσμο ἑτερόδοξο καί ὑλιστικό. Οἱ λίγοι ὀρθόδοξοι πού ζοῦν σ’αὐτόν τόν κόσμο δυσκολεύονται νά φυλάνε τά ὀρθόδοξα ἔθιμα ἀπό ἔλλειψη κατάλληλου περιβάλλοντος. Οἱ προσήλυτοι προσπαθοῦν μέ δυσκολία νά τηροῦν τήν Ἱερά Παράδοση διότι λείπει τό παράδειγμα.

Μᾶς λείπουν τά "κεφάλια" δηλαδή οἱ διανοούμενοι, πού θα μποροῦσαν νά ἐκφράσουν ἐπιστημονικά τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία.

Πολλές φορές οἱ κληρικοί μας ἔγιναν ἐξ ἀνάγκης καί δέν ἔχουν πάντα τήν ἀπαιτούμενη μόρφωση.

Ἡ ὀμορφιά λείπει ἀπό τίς τελετές μας οἱ ὁποίες εἶναι συχνά πρωτόγωνες καί ἄκομψες ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς ἀπουσίας μόρφωσης.

Ὁ Τῦπος, ἡ τηλεόραση μᾶς ἀγνοοῦν ἤ καί συκοφαντοῦν, καί μέ τά δικά μας μέσα εἶναι δύσκολο νά παρουσιαστοῦμε, νά κάνουμε ἱεραποστολή.

Τό νά εἰμαστε συνεχῶς ἀμυνόμενοι μᾶς κάνει μερικές φορές ὑπερβολικά αὐστηρούς καί τό ἀνοικτό χαμόγελο μᾶς γίνεται δύσκολο.

Ἀπό ἔλλειψη χρόνου καί "ἐργατῶν" στόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου, δέν ὑπάρχει συνέπεια στίς δραστηριότητές μας. 

Θέλει πραγματικά πολύ πίστη γιά νά ἰδοῦμε, πέρα ἀπό αὐτά τά ὅρια καί αὐτές τίς ἐλλείψεις, τήν ὡραιότητα τῆς Ἐκκλησίας.

Καί ὄμως εἶναι ἐδῶ, μέσα στήν καθαρότητα τῆς πίστεώς της, τήν εὐθύτητα τῶν ἠθῶν της, τήν ἀληθινή εὐσέβειά της, τήν ἀγάπη πρός τόν Χριστόν της καί δι’Αὐτοῦ, πρός τούς ἀνθρώπους, τούς ἀδελφούς της.

Εἶναι μία ὀμορφιά ὅλο πνευματική, καί ὅποιος θέλει μία Ἐκκλησία ὅπως ἤθελαν οἱ Ἑβραῖοι τόν Μεσσία, ἰσχυρό καί φανερό εὐεργέτη τῆς ἀθρωπότητος, κάνει λάθος δρόμο.

Προς τό πάθος της προχωράει ἡ νύμφη – ἡ Ἐκκλησία - ὅπως ὁ Νυμφίος της Χριστός, ἀλλά καί μαζί Του θά ἀναστηθεῖ καί θά δοξαστεῖ στόν αἰώνα τόν ἀτελεύτητο.

Ἱερ/χός Κασσιανός – Ἀπρίλιος 1980

(Μετάφραση- διασκευή- Ἀπρίλιος 2009)